elif
@mahnela
Okuduklarım buranın fazlasında
3 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Her şey biliyor her şey
Sen biliyor musun bakalım
Seni nice sevdiğimi?
Üstüne titrediğimi?
Geldiğimi?
Gittiğimi?
Tabure sandalyelerden çekiniyor
Küçük oda karanlık ve ıssız
Her şey seni bekliyor her şey gelmeni
Içeri girmeni
Senin elinin değmesini
Gözünün dokunmasını,
Ve her şey tekrarlıyor
Seni nice sevdiğimi
Sayfa 83
“Ne olursa olsun umut besle demiyorum sana,” diye sözlerine devam etti Elif. Gözlerimden yaşlar süzülmeye devam ediyordu ama artık hıçkırıklarımın önünü kesmeyi başarmıştım. “Çünkü umut, bir insanın hayata tutunmasının nedeni olduğu gibi, aynı zamanda insanı uçurumun kenarına sürükleyen bir araçtır da. Olmayacak insanlara karşı umut beslemek sadece zarar verir. Umudunu yitirme ama yokluğunu kabullenmen gerektiğini hissediyorsan, kabullen.”
Söylediği her sözde, her harfine kadar haklıydı. Eğer Mete olmazsa hayatım anlamını yitirmeyecektim. Biz insanlar ne kadar inkâr etsek de, birinin yokluğu bizde ne kadar yara açsa da, bir şekilde yolumuza devam edecek kadar güçlüydük. Hayat ne kadar da garipti! Bir zamanlar her şeyinizi anlattığınız, yanında çocuk olduğunuz, sesiyle kalbinizin ritmini değiştiren insan, bugün size sokaktaki bir yabancıdan daha yabancı olabiliyordu. Sanki birlikte o kahkahaları atmamışsınız, sabaha kadar telefonda konuşmamışsınız, yanında huzuru hiç tatmamışsınız gibi.
Sanki hiç tanışmamışsınız gibi.
