En çok sıkıldığım profil, zaten bilinen bir şeyi soyut kelimelerle süsleyip sonuna da ünlem koyan varoş profil. Az da güzelse/yakışıklıysa değmeyin takipçisine. Aralara manzara falan.. Arada şiyir..
Buğday başak vermiş,
Yüreğim tırpan köreltir caaanım.
Yüzüne bakan manzara,
Manzaranın üzerininde kuşlar uçar canım.
Aslında yürümek daha iyi geliyor insana; yavaş yavaş yürümek sokakların ve kaldırımların, göklerin ve ağaçların, insanların ve bakışların, gülüşlerin ve hüzünlerin satır aralarında saklı kalmış kelimeleri okumaya sevk ediyor insanı. Yürümek üzerine o kadar çok şey yazılmış ki... Yürümek okumak için bir imkan mı yoksa okumanın bir türü insan karar
Like me hocam :)
Burası (1001kitap) okuryazar kesimin bir araya geldiği kamusal edebi saha mı diye düşündüm fakat olmadığı kanaatine vardım. Üyelerin bir kismini tenzih ederek, genel itibariyle göstergelerin havada uçustugu, beğeni almaya dönük paylasımların öne çıktığı, entel magandaların flörtleştiği bir cöpçatan saha burası ne yazık ki. Kendimi buraya ait hissedemedim bir türlü; her şeyin sahtesinden (sahte solcu, dinci, entelektüel, aydın vs..) kaçarken yeni bir sahtekarlığın üreticisi olmak istemem. Şu haliyle otobus camından geçerken izlediğim manzara misali burası.. İç sesim: "Ne ilginç yerler ve insanlar varmış be :)"
Sevgiler.
"Güzel bir manzara ama gözleriniz kadar güzel değil bayım."
BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
Kapıyı anahtarımla açtım. Çantamı ve ayakkabıarımı antredeki dolaba yerleştirdiğim sırada annemin salondan gelen sesini dinlemeye çalıştm.
"Ben halledeceğim," diyordu,
"Ben konuşacağım, bana bırak.."
Kaşlarım çatılı bir şekilde ağır adımlar ve meraklı gözlerle salonun cam kapısına doğru ilerledim.
Soran gözlerle salona doğru bir adım attm ki gördüğüm manzara üç aylık bir arayı ve dün gecenin güzelliği yakıp yerle bir ediverdi.
Hayal kırıklığı içinde gülümsedim.
"Derin,'' dedi annem, "Hoş geldin. Gel, seninle bir şey konuşmak istiyoruz."
"Siz..." dedim, yüzümdeki acı gülümseme büyüdü,
"İkiniz..."
Annem ve o karşımdaydı.. Deha Yener...
İnsanı gördüklerinden ibaret sayma,
göremediklerinde ara,
İçidir hakikatin resmi,
dışı sadece bir manzara.”
Hz. Mevlâna
