Sabitlenmiş gönderi
Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün gereksiz korkuların çözülüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim? Şüpheler olmadan yaşayabilseydim neler yapardım? Haksızlığa uğrama korkusu olmadan yaşayabilseydim? Acıdan korkmadan sevebilseydim? Yarın o tadı nasıl özleyeceğimi düşünmeden, bugünün tadını çıkarabilseydim? Zamanın geçişinden ve sevdiklerimi benden çalabileceğinden korkmamış olsaydım? Evet. Ne yapardım? Kimleri umursardım? Ne için savaşırdım? Hangi yollardan yürürdüm? Nelerden haz alırdım? İçimdeki hangi gizemleri çözerdim? Kısacası nasıl yaşardım?
SEMRA ŞENTÜRK tekrar paylaştı.
❝
Biz geleceği ya da geçmişi düşünürken, şu an elimizden kayıp gidiyor.
❞
Okur Takip Önerileri
Bazen bırakabilmek, hayatınıza heyecan ve zevk katabilmek için önemlidir. Benliğinizi oluşturma ve kendinizi ifade etmeyi ihmal ederseniz, hayat ağır gelir ve çaresizlik hissetmeye başlarsınız. Sizin ve çevrenizdekilerin ihtiyaçları denge halinde değildir. Değişim, kendi temel ihtiyaç ve eğilimlerini, çevrenizdekileri incitmeye gerek duymadan doyuma ulaştırmanıza izin vermekten geçer.
Uzun soluklu hedeflerinize ulaşmak için zorlanmayı göze alın. Unutmayın, "Acı yoksa, başarı da yoktur."
İnsan bu hayatta önüne kattıklarından çok daha fazlasını arkasında bırakır.
İşim gücüm budur benim
Gökyüzünü boyarım her sabah
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi.
Orhan Veli'nin şiiri gibi ne halt edeceğimi bilmeden özleyeceğim seni çünkü ne halt edeceğini bilen özlemeyi bilemez.
Sonunu bile bile bir mucizeye inanmak mıdır aşk?
Belki de birazdan daha fazla yaşamalı ve tatmalı insan bazı şeyleri? ...
Ona bir mucize veremiyorsanız, onu mucizelerin olduğuna inandırın.
Bir şeyler hep etrafımızda olur, hayat bizim onların ne kadarını değerlendirdiğimizle ilgilenir.
Ve dünya siyaha da boyansa yanınızda sevdikleriniz varsa sizin için her yer yine mavi kalır.