Genelde bir kitaba tam anlamıyla on sayfa okuduktan sonra odaklanabiliyorum. Bu durum Dostoyevski'nin eserlerinde tamamıyla değişiyor! Daha ilk paragrafından itibaren beni saran, yüzlerce sayfayı ne ara okuduğumu fark edemeyeceğim kadar içine çeken anlatımı; yazara olan hayranlığımı her defasında ikiye katlıyor. Yer yer kendi hayatımdan izlere rastladığım bu eser ise bende bambaşka bir yer edindi. Öyle ki, kitabı okumadığım zamanlarda olaylar zihnimin bir köşesinde yaşanıyor, roman ilerlemeye devam ediyordu sanki. Hızla akıp giden paragrafların altında çok sağlam mesajlar verilmekte. Dostoyevski'nin her eseri okunmalı, bu da es geçilmemeli.
