Yılkı Atı romanını okurken bana TRT Çocuk' daki 'Doru' çizgi filmini hatırlattı. Hani okurken zihinde sahneler canlanır ya işte bende canlanan sahneler o çizgi filmdi.
Aslında kitabı biraz da "Beyaz Diş" e benzettim. Çünkü iki kitapta da hayvanların yaşadığı acılar, zorluklar, sevinçler ve insanlardan çektikleri anlatılmış.
Kitabı çok rahat bitirebilirsiniz çünkü çok sürükleyici bir havası var sonunda insanlara ne olduğunu öğrenmek için bir an önce bitirmek isteyebilirsiniz.
Fark ettiğim bir konu daha var; biz insanlar vicdanımızın el vermediği konularda vicdanımızın sesini bastırmak için "Çevredekiler de yapıyor bu artık doğanın kanunu, çok normal" demeye o kadar alışmışız ki artık merhamet denen bu kutsal duygu sadece bir hayalden ibaret olmaya başlamış. Ya da yapılan iyilikleri sadece insanlar bizi pohpohlasın diye yapıyor zannedilmişiz.
Bana bildiğim ama unuttuğum değerleri hatırlatan ve 1971 TRT Roman Ödülü'nü almış bu kitaba teşekkür etmek istiyorum.
Teşekkürler
