"Kadîm kıdemi üzre terk olunur."
(Eskiden beri meşru şekilde devam eden bir şey, aksine delil olmadıkça devam eder.)
- Mecelle madde 6
Fenarîler, Molla Hüsrevler, Hayalîler, Gelenbevîler, İbni Kemâller, Ebussuudlar, Birgivîler, İbni Abidinler, Nablûsîler, Halid-i Bağdâdîler, Abduh'u rezil eden Mutafa Sabriler, Fıkıh ve kelâm âlimleri, hattatlar, Sinan'lar, Sokullular, Köprülüler, hepsi Osmanlı Devleti'nde yetişmedi mi? Mecelle kanun kitabının dünyada bir benzeri yoktur. Bugün Osmanlı ahlakı olsaydı bir avuç Yahudi, kafa tutabilir miydi?
✒️ Derin İlimler / Tayyar Arseven
Paralarımızın üstünde kimler var?
Fatma Aliye Topuz
2009 yılında 50 Türk lirası'nın arkasında kendisine yer verilmiştir. Kendisinden önce Zafer Hanım Aşk-ı Vatan isimli ilk romanını yayımlamış olsa da yazarın tek romanı olduğu için Zafer Hanım değil beş roman yayımlayan Fatma Aliye Hanım ilk kadın romancımız olarak tarihe geçmiştir. Fatma Aliye Hanım 9 Ekim 1862'de
"Kim ki bir şeyi vaktinden evvel isti'câl eylerse mahrûmiyeti ile mu'âteb olur"
Her nasibin bir vakti vardır ki onu daha evvel elde etmek isteyen kişi, o nasibinden mahrum olur.
| Mecelle
Emanet ve Ehliyet ilmihalinden
İŞ AHKÂMI VE İŞÇİ HAKLARI
👉1557 İcarede üzerine akid yapılan şey (ma'kudünaleyh) menfaatdir.(311) Yani işçi; emeğini, belli bir ücret karşılığı satmaktadır. Dolayısıyla işveren ve işçinin; üzerinde anlaştığı işin, meşru olması ilk şarttır. İslâm dininin haram kıldığı herhangi bir hususta icare sahih olmaz.(312) Ayrıca müslümanlara has olduğu sabit olan her türlü
Aile ya da arkadaş çevresinde depremin acısını ve yalnızlığını konuşmayarak unutmaya çalışıyoruz. Çünkü depremden çok şey öğrendik... Çünkü bunları konuşmak, bize sadece yalnızlığımızı, Doğu kaderimizi hatırlatıyor. Bizler, ne yazık ki, o günden bugüne kadar yaşadıklarımızı hatırlamamaya yemin ettik. Bir yıl içinde, kendi kendime, "neler yapıldı," diye soruyorum. Maraş'ta toza, toprağa maruz kalmaya, sahipsiz bir şehir olarak yaşadığımızı hatırlamaya da yemin ettik. Burası KahramanMaraş değil, önceden de olduğu gibi burası sadece KaraMaraş. Bir yıl içinde gördüğüm en büyük ilerleme, "ağır hasarlı binaların yıkımları bile tamamlanmadı," cümlesinden ibaret. Bu gece dışarıda nöbet tutan, depremi hatırlayarak gözyaşlarını akıtan arkadaşlarımız var. Bu gece, bizler ise sadece elimizde birer mendil, kalbimizde kalem ve kâğıtla, o yollarda, onların yanı başında... Tozmuş, toprakmış, binaymış... Bunların da hepsi boş... Ailesini kaybeden ve sonra onları mezarlığa defnettikten sonra, "yaşamaya devam etmek zorundayız," diyen bir adamın cümlesinden asla çıkamayacağız. Ailesini bulmaya çalışırken yalvaran insanların gözyaşlarında boğulacağız... Uzaklardan sadece, "unutmayacağız, unutturmayacağız," diye söylenen ve, "bu nasıl bir cümle," diyen arkadaşımızı hâlâ düşünürüm. Çünkü ateş, sadece düştüğü yeri yakıyor; bu yıldan sadece bunu öğrendik. 📝