Bir kitap okudu
420 syf.
8/10 puan verdi
Ölürken ne kadar yitireceksek, doğarken yitirdik o kadarını. Her şeyi.
Okur Takip Önerileri
İntiharı düşünen birisi, neden kendisi için değil de başkaları için ölü olduğunu hayal eder?
Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye... Zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın, nüksederken raksına mahallenin maşallahı, eyvallahı, güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın. Şimdilik, ölümüne kadar hayattasın…
İlk harfi morfin, son harfi sülfattı. Ve doğum yerimiz aynıydı: Acı. Çünkü beni, annem değil, doğum sancıları getirmişti dünyaya. İstendiğim için değil, sancıdan doğmuştum.
mahşer günü yaptıklarım izletildikten sonra allaha dönüp gelelim senin yaptıklarına demek.
Babamdan çıkan spermlerin hızlarını bilmiyordum. Ama ölmek, doğmaktan daha kolay ve hızlıymış gibi görünüyordu
Artık zamanı geldi. Artık acı zamanı. Şiddetin siiri duyulmalı. 'Cash from Chaos' günlerindeki gibi. Kargaşa başlamalı. İnsanlar ağlamalı. Dünya, üstündekileri kusturacak kadar hızlı dönmeli. Perde aralanıp içeriye kanın soğuk kokusu yayılmalı.
Dünya babalarla doluydu, o yüzden de mutsuzlukla doluydu; dünya annelerle doluydu yani sadizmden namusa uzanan bin bir türlü sapıklıkla doluydu; erkek ve kız kardeşlerle amcalarla ve halalarla doluydu, yani delilik ve intihar doluydu.
