Sabitlenmiş gönderi
Bir saz aşığı elli diyar gezse de önünde sonunda bir gün Arguvan'a gider.
Sayfa 60 - İletişimKitabı okudu
96 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
24 saatte okudu
Yalnız ölüm yalan söylemez!
Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır. Hayatın derinlerinden seslenir, yanına çağırır bizi. Ve biz, henüz insanların dilini bile anlamadığımız yaşlarda, ara sıra oyunlarımı- zı yarıda kesiyorsak, bunun nedeni, ölümün seslenişini duymuş olmamızdır... Ömrümüz boyunca ölüm bize el eder, çağırır bizi. Her birimiz ansızın, sebepsiz düşüncelere dalmıyor muyuz, bu ha- yaller bizi öylesine sarıyor ki zamanı, mekânı fark etmez olmuyor muyuz? İnsan bilmez bile ne düşündüğünü, ama sonra kendini ve dış dünyayı hatırlamak, düşünmek için toparlanmak zorundadır. Bu da bir sesidir ölümün.
Sayfa 64Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, aç gözlü içindi;onlar için kurulmuştu bu dünya. Yeryüzünün, gökyüzünün güçlülerine avuç açanlar, yaltaklanmasını bilenler için.
Sayfa 64Kitabı okudu
Hidayet
Düşündüm : Gökte herkesin bir yıldızı doğruysa, benimki çok uzakta, karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım yok !
Sayfa 59Kitabı okudu
Hidayet
Korkunç bir şeydi : ne tam diri ne tam ölü olduğumu hissetmek. Bir cenazeydim artık; ne beni diriler dünyasına bağlayan bir şey vardı, ne de ölümdeki unutmadan, huzurdan yararlandığım
Sayfa 59 - SadıkKitabı okudu
Hayat.
Dağılan, çözülen bit kitleydim ben. Sanki ben hep böyleydim, böyle de kalacağım : acayip biçimsiz bir karışım
Sayfa 49 - Sadık HidayetKitabı okudu
sadık
Şaka değil, 3 yıl, hayır, 2 yıl 4 ay oldu; ama nedir günler, nedir aylar ? Benim için önemi yok onların; mezarda olan için zaman, anlamını kaybeder. 2 yıl, 4 aydır bu oda, benim hayatımın ve düşüncelerimin mezarı oldu.
Sayfa 48 - SadıkKitabı okudu
Hayat ?
Acaba bir baştan bir başa hayat , gülünç bir kıssa, inanılmaz ve ahmakça bir masal değil midir ?
Sayfa 47 - HidayetKitabı okudu
yaralar.
Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.
Kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar. Biri çıkar da bunları söyler ya da yazarsa, insanlar, yürürlükteki inançlara ve kendi akıllarına göre hem saygılı hem de alaycı bir görüşte dinlerler bunları. Çünkü henüz çaresi de devası da yoktur bu dertlerin
Sayfa 15 - Sadık HidayetKitabı okudu
Muhtemelen ölümün taşıdığı bir ruhtu bu sessizlik. Yine de sessiz kalmayan ölüler de vardı. Hayatı elinden alınanlar her zaman konuşurdu.
