Mert elindeki çantasını kapının yanına fırlatmış, içeride salonda her zamanki koltuğunda oturan dedesinin kucağına fırlamıştı bile.
Nur babasını yanaklarından öperken, Mert’i göstererek;
‘’Şuna bakın, maşallah beyefendinin keyfine diyecek yok, dedesinin kucağına kurulmuş oh ne güzel.’’
Mert dedesinin kucağına yerleşirken;
‘’Burası benim dede koltukum bikerem. ‘’