Mesut Güneş
@mesutgunes52
19 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Mesut Güneş tekrar paylaştı.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
Kucakladın mı sımsıkı
Sayfa 57 - 1977Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
1216 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
120 günde okudu
“Biliyor musun Lyuda,” dedi Ştrum uzlaşmacı bir tavırla, “yaşamda haklı olan insanlar, genellikle nasıl davranacaklarını bilemezler, tepeleri atar, kabalık, patavatsızlık ve sabırsızlık ederler ve işte de, evde de bütün anlaşmazlıklarda genellikle onlar suçlanırlar. Haksız olanlar, mantıklıdırlar, sakindirler, naziktirler, her zaman haklı görünürler.”
Alıntı öncesi şunu belirtmek isterim ki anlatılan olay ikinci dünya savaşı sırasında bir toplama kampı krematoryumu sürecinden kesittir. Biraz uzun bir alıntı özeti olacak ama kitapta en etkilendiğim yerdeyim. Uzun sayfaları özetlemeye çalışacağım:
“Ölüm, ölüm onlardan biri gibi olmuştu, insanların yanına, avlulara, atölyelere teklifsizce
Belki de müzik, insan duygularının yalnızca anahtarıydı, bu korkunç anda insanın içini, özünü doldurmamıştı, ardına kadar açmıştı.
Eğer Kaltluft’un Tanrı’nın mahkemesi önünde cevap vermesi gerekirse ruhunu aklayarak yargıca içtenlikle yazgının onu beş yüz doksan bin insanı öldüren bir cellat olma yoluna ittiğini söylerdi. Dünya savaşı, dev ulusal halk hareketi, kararlı bir parti, devlet zorunluluğu gibi çok büyük güçlerin iradesi karşısında o ne yapabilirdi? Kim kendi
Çocukların zayıf yüzleri, ince boyunları, kesilmemiş kumral saçları, babalarının ceketlerinden ve pantolonlarından düzeltilmiş yamalı giysileri son derece çocukça şeylerdi. Birkaç kişi, kolordu komutanının da bir zamanlar oynadığı geleneksel bir çocuk oyunu oynuyor, gözlerini kısıp, nişan alarak beş kapiklik madeni paraları küçük bir çukura doğru
Yefim başıyla işaret Andrey’i işaret ederek sordu: “o da mı işçi?
“Evet, ben de işçiyim”, dedi Andrey. “Ne oldu?”
Açıklama yaptı Rıbin: “ilk kez bir fabrika işçisi görüyor da. Fabrika işçilerinin değişik olduğunu söyler.”
“Neleriyle değişik?” diye sordu Pavel.
Yefim dikkatli dikkatli baktı Andrey’e, “Kemikleriniz sivri sizin, köylülerinki daha yuvarlaktır,” dedi.
“Köylü ayakta daha sakin durur,” diye ekledi Rıbin. “Kendisinin olmasa da, ayağının altında toprağı hisseder. Fabrika işçisi kuş gibidir: Yurdu yoktur, evi yoktur; bugün buradadır, yarın başka bir yerde. Karısı bile bir yere bağlayamaz onu, ufacık bir şey oldu mu…hoşça kal tatlım, başının çaresine bak. Ve kendine daha iyi bir iş aramaya gider. Oysa köylü, başka bir yere gitmeyi düşünmeden, bulduğu yeri daha yaşanır yapmaya çalışır.”
