Seni davet ettiğim yerde değilim.
Ötelendim, geriledim, savruldum,
Bir uçurumun karşı kıyısındayım.
Parmak uçlarıma kadar tutsağım.
Filizlenen umutların anında solduğu,
kör düğümlerden yapma,
Ruhumda deli gömlekleri.
Sindiği her yeri çürüten nem gibi,
hayal dünyam.
Çürümüş insan kokusu, genzimde.
Göğün mavisi içerimde ki tek güç
Kimi zaman güneş bile ardına saklanacak,
Kaybolacak bir bulut buluyor
Talim ettiğim bakışlarıma inat,
Ayak uçlarım kıyısında bekliyor, sabrımın.
Baktığım kendi içimde ki bir yardan ibaret sanki.
Dibi bol metal, beton ve canavarlı bir rüyanın fragmanı gibi...
Harun KÜSMÜŞ