"Gelmemenin bir vakti yoktur.
İnsan coşkuyla beklerken ne kadar zaman geçerse, o büyük günün yaklaştığına o kadar inanır.
Bir yıl mı geçmiş?
Ne yapalım dersiniz, hazırlanması en az bir yıl sürerdi zaten.
İki yıl mı geçmiş?
Gelmesinin eli kulağındadır..."
Tanrıçaymış gibi korkmalı, çocukmuş gibi sevmeli sadece...
"Onun bu kadar şuh bir kadın olması beni hem şaşırtıyor hem de neşelendiriyordu. Şimdiye kadar onu düşünürken çok yüceltmiş, onu insan dünyasından ve kendimden çok uzağa götürmüştüm. Onu tanrıça gibi erişilmez bir yaratık yapmıştım. Kahverengi saç bulutunu arkaya atarken başını savuruşu, tokasını arayışı gibi kadınca küçük özellikleri sevinçle karşılıyordum. O benim dünyamda, benim türümden bir kadındı. Benim türümden erkekle kadın arasındaki zevkli yakınlık kadar, ona her zaman böyle yaklaşacağımı bildiğim saygı ve korku, bizim aramızda da mümkündü. "
Sayfa 302Kitabı okudu
Ruhun kendini ifade şekli tendir, bedendir...
"Benim için bir kadınla bir erkek arasındaki aşk, onların ruhlarını birleştiren yüce ve tinsel bir bağdı. Vücutlarının birleşmesinin benim aşk evrenimde çok az bir yeri vardı. Ama ben kendi adıma, ruhun ten aracılığıyla şekil değiştirdiğini,kendisini ten aracılığıyla ifade ettiğini yeni yeni öğreniyordum. Sevilen kişinin saçlarının görüntüsü, ona dokunulması ; onun dudaklarından dökülen düşünceler ve gözlerinde parıldayan ışık gibi ruhun soluğu, sesi ve özüydü. "
Sayfa 301Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
-Spencer şöyle bir şey diyor : İlk önce , bir insan kendi çıkarları için yaşamalı ve hareket etmelidir; böyle davranmak ahlâklı ve iyi olmaktır. İkincisi çocukların çıkarları için davranmalıdır. Ve üçüncüsü, insanlığın çıkarı için davranmalıdır.
-Ve en yüce, en iyi, en doğru davranış, kişinin aynı anda kendisinin , çocuklarının ve insanlığın çıkarı için yapılan harekettir.
Sayfa 102Kitabı okudu