Ah reis bey, sevmek, hele benim gibi sevmek berbat bir şeydir. Hayatımda yalnız o vardı. Gözümü kapadığım zaman onu, açtığım zaman onu, uyuduğum zaman onu, uyandığım zaman onu görüyordum.
Sen sevgiline ne verebilirsin sanki? Kalbini mi? Pekala, ikincisine? Gene mi o? Üçüncü ve dördüncüye de mi o? Atma be adaşım, kaç tane kalbin var senin?
Kendini boşuna harcamış olur insan,
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa.
Bazen kendimi ruhu alınmış mermer heykellere benzetiyorum, vursalar, kurşunlasalar işlemeyecek bir heykele. Hareket ediyor, yaşamak için yiyor, konuşuyor ama ruhu uzaktan kumandaya bağlı.
Dünyanın ne kadar acımasızlıklarla dolu olduğunu biliyorum. Tabii tamamiyle değil. Bazen her şey çok güzel, her şey çok mutluluk verici, mükemmele yakın. Ama bazen de inanılmaz korkunç.