mine
@minect
Söylesene Vera, çoçuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir.🕊
Öğrenci
kendi içimde bir yerlerde
17 Aralık 1999
34 okur puanı
Mayıs 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ve bir gün, artık bu dünyaya dayanamayacağım, diye düşündüm. Bunun üzerine denizin derinliklerindeki kadim bir tanrı seslendi:
Öyleyse çocuğum, başka bir dünya yap.
ithakiKitabı okudu
Ah o gece, o korkunç gece, yaşam ve ölüm arasında geçen o sonsuz gece!
Sayfa 48Kitabı okudu
Ah, o bakış, nasıl da içimi acıtıyordu, sanatıma beslediği o körü körüne, o hayvansı umut…
Sayfa 47Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hiç böyle bir şey yaşadınız mı, siz avare insan, siz dünya gezgini, siz, yardım etmekten bir sorumluluk olarak söz eden siz?
Sayfa 46Kitabı okudu
Ben, bir yabancı, ona ait olan korkuyu, dehşeti duygularımı en aşırı halleriyle yaşıyordum.
Sayfa 36Kitabı okudu
Bu boğucu, vıcık vıcık uyku, hayat ile ölüm arasındaki bu koşuda verilen tek molaydı.
Sayfa 32Kitabı okudu
Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz.
Sayfa 30Kitabı okudu
Oradaki o kirli hayat içinde, insanın beynini sıkıştırdığı bir avuç bilgiyle herhangi birine hayatında bir parça nefes verebilmek, insanın tek mutluluğu…
Sayfa 23Kitabı okudu
Herkes en azından bir parça delirir.
Sayfa 13Kitabı okudu
Ben… Bu kirli yalnızlık içinde utanmayı tamamen unuttum, insanın ruhunu parçalayan ve kemiklerinden iliğini emen bu lanet olası ülkede.
Sayfa 12Kitabı okudu
Öte yandan insanlara da katlanamıyorum, çünkü bütün gün gülüyorlar…
O kadar zor geliyor ki bu, belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla…
Sayfa 9Kitabı okudu
Eskiden İsa’dan önceki zamanlarda Anka diye aptal lanet olası bir kuş vardı; her birkaç 100 yılda bir odun yığıp kendini yakardı. İnsanın birinci dereceden kuzeni olsa gerekti. Ama kendini her yakışında, küllerinden fırlayıp yeniden doğardı. Görünüşe bakılırsa biz de aynı şeyi tekrar tekrar yapıyoruz.
Sayfa 191 - ithakiKitabı okudu
‘Gözlerini mucizelerle doldur, hayatı on saniye sonra ölecekmişsin gibi yaşa.’
Sayfa 185 - ithakiKitabı okudu
Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı… elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin ağaca veya çiçeğe baktığında sen orada olursun.
Sayfa 184 - ithakiKitabı okudu