Kitabın ismi bile çok şey anlatmıyor mu?.. İnsancıklar...
Olur ya böyle hayatının bir döneminde insanın kendini Dostoyevski romanındaymış gibi hissettiği... Hah işte gönül rahatlığıyla kendimi İnsancıklar romanındaymış gibi hissediyorum diyebilirsiniz.
Yoksulluk, sefalet, açlık gibi biz marabaların çok yabancı olmadığı müşkül durumların içinde bile (bizden farklı olarak belki) diyebiliyor ki ama "yaşamak güzel şey varenka!"
Hayatın tüm çirkinliği, bıyık altı gülmeleri, o uğuldayışlarına ket vurmak, yahut gördüğü minik bir mum ışığına güneş muamelesi yapmak, bir insanın bir insanı sevmesi kaçıştı belki de... Hayatı yaşanılası kılmak için bir çeşit sebep arayışıydı ya da sarıldığı bir sebepti.
Tavsiye ediyorum. Kendimizden/kendinizden çok şey bulacaksınız. :)
Şiirle, sözle kalın.
