Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Dilara
Dilara
@minikminik
43 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kitabın başları, Dava kitabını anımsattı. Kahramanımız K. kadastrocu olarak atandığı yerdeki görev tanımını ve yerini öğrenebilmek için kapı kapı dolaşmak ve bu kapılarda anlam veremediği olumsuz tavırlarla karşılaşmaktadır. Dava gibi sonuçsuzluklar içerisinde devam edecek derken, aralarda başkalarının hikayelerine de yer vermiş Franz Kafka. Şato ile K. arasında elçilik yapan Barnabas ve ailesinin yaşadıklarına şahit olup Şato'nun işleyişini, daha doğrusu işleyemeyişini anlamış oluyoruz. Tam kahramanımız için yeni bir hikaye başlıyor derken de kitap maalesef yarım kalıyor.
Okuması zor bir kitap. Özellikle sonlara doğru uzun uzun paragrafları takip etmesi zor. Keyifli bir kitap mı? Değil. Okurken konunun çıkmazlığı nedeniyle iç daralması kaçınılmaz. Okunmalı mı? Kafka seviyorsanız, evet. Konu ne kadar çıkmaz olursa olsun, Kafka anlatımıyla sizi o çıkmazlığa çekiyor. Karakterlerle beraber oradan oraya dolanıyorsunuz. Kitabın sonu gelebilseydi nasıl biterdi en ufak bir tahminim yok ve bu yüzden Kafka'yı seviyorum.
Yine Kafka, yine metaforlar... Bazılarını anlamak için bunun ne zaman hatta hangi olay sonucunda yazıldığının bilinmesi gerekiyor. Bazılarını anlamak için tekrar tekrar okuyup üzerine düşünmek gerekiyor. Bazıları ise, bence çeviri olmasından kaynaklı, anlam bozulmasına uğruyor. Orijinal Kafka'yı okuyabilme deneyimi yaşayabilmek için Almanca öğrenmeye başlamama az kaldı.
Kafka'yı ve düşünce yapısını anlamak ne mümkün fakat bu kitap sayesinde ona biraz daha yaklaştığımı düşünüyorum. Bu nedenle Kafka'yı biraz daha anlamak isteyen varsa, öneririm.
Kafka ve metaforları... Bunu derken aslında başka bir şey mi anlatmak istedi? Bu bir sistem eleştirisi mi yoksa ben mi fazla bir mana yüklüyorum? Bu davanın konusu ne öğrenebilecek miyiz? Konuyu bilmeden nasıl savunma yazabilir ki, bu avukat neden konuyu sormuyor? Tamam, bu bir sistem eleştirisi. Sorgulamadan, bir yargıya varıp hemen eyleme geçiyorlar. Mahkeme hakkında söylenen "gelince kabul edilirsin, gidince bırakılırsın" tanımlaması bir çeşit bilmece mi?
Dönüşüm kitabında da Dava'da da bir düzenli çalışma karşıtlığı sezdim. Örneğin Dava'da yukarıda belirttiğim mahkeme için söylenen söz işe gidip gelmeye atıf olarak alınabilir. İşe de sanki gönüllüymüşüz gibi gidiyoruz ama aslında gitmemizdeki temel sebep, zorunlu ihtiyaçlarımızı karşılamak için bile gereksindiğimiz para olgusu. İşimize gelince kabul ediliyoruz ve gidince bırakılıyoruz. Kitapta tanımlanan mahkeme gibi.
Detaya bakmayı seven insanlar için, bol bol satır aralarına bakmaya zorlayan, okuması keyifli bir kitap. Okuduktan sonra üzerine düşünme evresi de devam ediyor ve bir kitaptan beklentilerimi fazlasıyla karşılıyor. Kafka'nın vasiyetinin gerçekleştirildiği ve eserlerini hiç bilmediğimiz alternatif bir evrende yaşamadığım için mutluyum.
Okur Takip Önerileri
Deniz feneri, Virginia Wolf'un neden Virginia Wolf olduğunu anladığım kitap oldu.
Dünya edebiyatında okunması en zor 10 kitap listesindeymiş... Bence kimsenin gözü korkmasın, bir yüzyıllık yalnızlık değil.
Normalde okumakta zorlandığım, dikkatimin çok çabuk dağıldığı bir dönemde olmama rağmen ilk sayfasından itibaren beni içine çekti. Birinin düşüncelerinden diğerinin düşüncelerine su gibi aktım. Bilinç akışı tekniği ustalıkla kullanılarak yazılmış bir başyapıt. Mutlaka okunması gerekenlerden birisi.
Yeryüzüne Dayanabilmek İçin, Tezer Özlü'nün gazete yazılarından derlenen bir kitap. Tezer Özlü'nün düşüncelerini, edebiyata, sinemaya, tiyatroya, bazı yönetmen ve yazarlara olan eleştirel bakış açısını kavramamıza dolayısıyla Tezer Özlü'yü daha iyi tanımamıza olanak sağlıyor.
Seçilen yazıların kültürel anlamda kattıkları bence çok kıymetli. Özellikle o dönem düşünülerek okunduğunda Avrupa-Türkiye arasındaki kültürel fark ve o farkın günümüzde daha da açıldığını fark etmek gerçekten çok üzücü.
Kitapta derlenen yazılar bölüm bölüm, örneğin edebiyat üzerine yazılar, sinema üzerine yazılar, söyleşiler.. şeklinde gruplanarak verilseydi belki daha keyifli bir okuma sunulabilirdi.
Bu kitapla lisedeyken veya üniversite 1. sınıftayken denk gelmek isterdim.
Kitabımız, temel kimyayı periyodik cetvelden başlayarak, elementleri ve bulunuşlarını hikayeleştirerek çok tatlı bir şekilde anlatıyor. Kimyanın hayatımızdaki önemini ve ciddiyetini sıkmadan kavratıyor ve anlattığı her öyküyle ilgi uyandırıyor. Kimyaya ve hatta sadece kimya ile sınırlı kalmayarak bilime ilgisi olan herkese önerebilirim.
Sonsuza kadar yaşansa neler olabilir ya da birkaç gün sonra öleceğimiz ölüm -evet, küçük harfli olan- tarafından bize bildirilseydi neler değişir neler değişmezdi, bunların topluma etkisi ne olurdu?
Ölüm bir varmış bir yokmuş, genel başlayıp özele nasıl döndüğünü anlamadığım, sondaki romantizme gerek var mıydı diye düşündürten ama genel olarak beğendiğim bir kitap oldu.
Birbiri ardına virgülle sıralanan cümleler başta tuhaf gelse de alıştıktan sonra okumayı keyifli kılıyor, okuyucuyu yavaşlatarak anlatılanı sindirmeye yardımcı oluyor. Üslup güzel, konu ilgi çekici. Keyifli okumalar!
Zaman yolculuğu kavramını ilk ortaya atan kişi H. G. Wells imiş. Olmasaydı bilim kurgu sektörü, özellikle filmler, nasıl bir eksiklik içerisinde olurdu tahmin edemiyorum. Beni en çok şaşırtan kısım kitapta, dördüncü boyutu açıkladığı kısımdı. Daha o zamanlar Einstein meşhur E=mc^2 formülünü açıklamamış bile... Kitabı beğenmekle beraber sadece birazcık daha uzun olmasını ve uygarlığın dönüşümü üzerine Wells'in sosyolojik bakış açısını daha detaylı okumayı isterdim.
Nietzsche okumaya başlangıç olarak bu kitabı seçtim. İyi mi yaptım kötü mü yaptım şimdilik emin değilim. Ecce Homo sayesinde hem Nietzsche hakkında hem de eserleri hakkında, Nietzsche'nin kendi cümleleriyle, kafamda hiç yoktan bir fikir oluştuğunu söyleyebilirim. Fakat Ecce Homo eserini tam olarak anladım mı, bu tartışılır. Kitapta bahsettiği eserlerini okuduktan sonra bu kitabı tekrar okumak üzere, kitaplığıma uğurluyorum.
Maalesef bitti. Bitmesin diye çok çabaladım. Altını çizdiğim cümleleri tekrar tekrar okudum ve okumaya da devam edeceğim.
Yazar, ailesinden gelen öykü anlatıcılığını sürdürmekle kalmıyor, bunu eğitim altyapısı sayesinde psikoloji bilimi ile birleştirmekle de kalmıyor bir de bizler için kitaplaştırıyor. Kadınlar ile kurtları karşılaştıran ve içinde harika masallar, mitler, öyküler bulunduran bir kitap. Bu karşılaştırmalarda yapılan psikolojik analizlere mi şaşsam, zaman zaman hissetmemem gerektiğini düşündüğüm hislere cevap mı bulsam, hayata dair uzun uzun sorgulamalar mı yapsam bilemedim. Zaten bilemiyorsunuz bu kitap size bunları istemsizce yaptırıyor. Alıp baştan sona bir çırpıda okunacak bir kitap değil ve bu kesinlikle sıkıcı demek değil. Aksine, sizi sarıyor, sarmalıyor, öyküler arasında yolculuğa çıkarıyor. Bildiğimiz öykülere bambaşka bir bakış açısıyla yaklaşıyor. Bu yüzden anlamak için, sindirmek için biraz yavaşlamak gerekiyor bana kalırsa. Ya da ben kitaptan aldığım keyif nedeniyle okuma süremi uzatmak istemiş olabilirim.
Ömrümün sonuna kadar tavsiye edeceğim ve tekrar tekrar okuyacağım kitaplar arasına girdi Kurtlarla Koşan Kadınlar.
Cümlelerin güzelliği ile hikayenin hüznü birbirine karışıyor ve bu durum sizin duygu dünyanızı besliyor.
Cibran'ın daha önceden Ermiş adlı kitabını okumuştum. Çok övülmesine karşın pek sevememiş ve sanki bir kişisel gelişim kitabının edebi versiyonunu okuyormuş gibi hissetmiştim. Fakat bu kitap, ilk sayfasından itibaren sizi içine çekip bütün duyguları bir bir kalbinize işliyor. Anlatılan imkansız aşkın yanında, kadının toplumdaki yeri ve din kullanılarak yapılan yozlaşma, muhteşem bir dil ile eleştiriliyor. Kitabın ilk baskısının 1912 yılında yapıldığını düşünürsek, o yıllar için bu konulara değinmenin cesaret isteyeceğini tahmin ediyorum. Çağın gericiliğine karşı direnen herkese aşırı saygı duyuyorum ve ilham almamız gerektiğini düşünüyorum.
Kitapta bahsi geçen genç adamın Cibran olduğu düşünülüyormuş. Bunları yaşamak ne kadar zor ve acı vericiyse yazmanın da o kadar zor ve acı verici olduğuna inanıyorum. Yine de iyi ki yazmış ve böylece iyi ki biz, bu aşkı öğrenme fırsatı bulmuşuz.
Anthony Burgess, beyin tümörü olduğunu öğrendikten sonra eşinin geçimini sağlamak amacıyla 12 ay içinde altı tane roman yazmış, tümör teşhisinin yanlış olduğunu öğrendikten sonra da kitap yazmayı sürdürmüş. Biz de başına gelen bu kötü olay neticesinde otomatik portakal gibi bir eseri okuma şansına sahip olmuşuz.
Bu kitabın okunduktan sonra hemen rafa kaldırılacak bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Özgür irade konusunda ciddi sorgulamalara itiyor. Davranışlarımız yaptığımız tercihlerin sonucudur. Peki ya tercih yapma hakkımız elimizden alınırsa? İyi olmak zorunda olduğumuz için iyi olursak, gerçekten iyi bir insan sayılabilir miyiz?
Basılmasının üzerinden yıllar geçmesine rağmen hala çok satanlarda olmayı sonuna kadar hak eden bir eser. Her çağa hitap edebilir ve edecek gibi de duruyor. Hala okumayanınız varsa, öneririm.
Kış günlerinde içinizi sıcacık eden bir kitap mı okumak istiyorsunuz? Bülbülü öldürmek kitabını okumanız, sizin için doğru tercih olacaktır. Kitaptaki olaylar, abisi ve sadece yaz tatillerinde gördüğü arkadaşının oyunlarına katılabilmesi için "kız gibi" olmaması söylenen, halasının pantolon değil, elbise giymesini, artık bir kız olmasını tembihlediği, babasının ise içinden nasıl geliyorsa öyle davranması gerektiğini öğütlediği, tatlı ve bir o kadar da yaramaz bir kız çocuğunun bakış açısı ile aktarılıyor.
Büyüklerin davranışlarındaki çelişkiler, sadece renginden dolayı neden masum bir insanın adil yargılanmadığı, cinsiyet eşitsizliğini anlamlandırmaya çalışmak ve bol bol, maalesef ki hâlâ günümüzde de var olan, sorular/sorunlar bulabileceğiniz, yer yer isyan edeceğiniz, Atticus'un erdemine hayran kalacağınız gibi bazen de tepkisizliğine sinir olabileceğiniz bir roman. Ne desem boş, okuyun!
Bu kitabın özeti, benim için, aşağıdaki alıntıdır.
"Başınızı dik tutun, yumruklarınızı da indirin. Kim size ne derse desin, sinirlerinize hâkim olun. Değişiklik olsun diye, aklınızla mücadele verin... Öğrenmeye dirense de kafa denen şey iyi bir şeydir.
"Atticus, davayı kazanacak mıyız?"
"Hayır, tatlım."
"O zaman neden..."
"Daha başlamadan yüzyıl önce davayı kaybetmiş olmamız demek kazanmaya çalışmayacağız anlamına gelmez", dedi Atticus." s.103
Hayatımda ilk defa bir kitap için ben yazıyor olsaydım olaylar aynı böyle olurdu dedim. "Şimdi rayından çıkar mı, saçma bir yöne sapar mı?" endişesi ardından mantıklı bir temele oturtulup ilerlemesi sayesinde içime sine sine okudum kitabı.
