Türkçülüğün ilk kımıldanışı Yeni Osmanlılar zamanına kadar çıkar. Turan kelimesi ilk defa Macarlar arasında 1839’da Türk kavimlerine kök araştırma yolu olarak kullanılmıştır. Enzyklopedia des İslam, V. Minorsky, kelimenin ilk önce Macarlar arasında büyük Türk vatanı olarak 1839’da kullanıldığını söylüyor. 1911’de Budapeşte’de Turanische Geselischaft kuruldu.
Sayfa 291 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Minorsky'e göre Kürtler
Bu raporda Kürtlerin m.ö 1000'lerde Hazar Denizi 'nin kuzey ve batı bölgesinden Kürdistan 'a doğru göç eden Medlerin torunları olduğunu ،ardindan m.ö 612 yılında Asur imparatorluğu 'nun çöküşünden sonra kuzey Mezopotamya 'nin genelinde yayıldıklarini belirtmektedir.
Sayfa 17
Li Persiyayê ji sala 1750 yî heta 1779 an malbateke kurd padîşahtî dikir, ku bingeha wê Kerîm-xanê Zend danîbû.
Sayfa 25 - avestaKitabı okudu
Li ser jiyana kurdan a azad, “Şerefname” weha dinivîse: “Siltanên mezintir û hukumdarên herî bilind, tu caran destdirêjiya welat û axa wan (kurdan —T.R. ) nedikirin.
Sayfa 21 - avestaKitabı okudu
Şerefname’ye göre bütün müslüman Kürtler, Şafii mezhebindendirler.
Selahaddin’in büyük babası Dvin’li Ravandi idi. Şeddadi sülalesi de Dvin’den çıkmıştır.
Halife Mervan’ın annesi bir Kürt hizmetçiydi.
Kürtlerin asılları sorununun
çözümlenmesi, Kürt gelenekleri
ananeleri ve İslam kaynakları kolaylaştırmamaktadır. Masudi bunların zalim Zahhak’tan (Dahhak)
elinden kurtulmuş İranlılar’ın torunları olduğundan bahseder. Bu efsane özellikle Şahnama’den aktarmayla bilinmektedir. Bundan başka Morier 1812’de Zahhak’tan (Dahhak) kurtulmasını kutlayan ‘Ayd-i
Kürdi - Kürt Bayramı’ isimli bir törenden bahsetmektedir.Diğer taraftan Kürtler kendilerine Arap şecereleri/kütüklerini mal etmekteydiler. Bazıları kendilerine, ata olarak, Rabi-a b. Nizar b. Maadd’i diğerleri ise Muzar b.Nizar’ı gösteriyordu.
Bunların ikiside Musul ve Rakka’ya isimlerini vermiştir.Gassanilerle olan sorunları nedeniyle, Kürtler Araplar ile ilişkilerini kesmişler ve dağlara çıkarak, başka kavimlerle ilişkiye girmişler ve sanki böylelikle ana dilleriolan Arapçayı unutmuşlardır.
Sayfa 9Kitabı okudu
Karduhlar, ister Samilere, ister yerli ırklara bağlansın,eski Karduhların işgal ettikleri bölge, bugün Kürtlerin asıl yaşama yerlerinden biridir. Bu suretle Karduhların,
Kürtlerle aynı olduğu sonucuna varılmıştı.
Sayfa 6Kitabı okudu
Şükrü Mehmet Sekban
Kürtlerin İranî kavimlerden sayılması ırkî olmaktan ziyade dil ve tarih mütalarına dayanmaktadır bununla beraber Kürtlerin merkezi sahaya yerleşmelerinden evvel burada isimleri kendilerininkine benzeyen (Kardu) fakat başka menşeli bir kavim yaşamış olduğunu ve bunların sonradan İran menşeli Kürtler ile karışmış bulunduğunu ileri sürmekle mümkündür diyen V.Minorsky de aşağı yukarı aynı görüşün etkisindedir.Bu da daha çok "Kürtlerin eski Kardu diyarında yerleşmiş"olmalarından ileri geldiği kanaatindeyiz.Oysa Kürtler'in eski KARDU diyarında oturmaları onların karluklardan geldiklerini göstermeyeceği gibi karduklarını aynı yerlere devamlı kaldıklarında kim ispat edebilirdi?
Sayfa 74 - Şükrü Mehmet Sekban
Abbasi zamanında bile Kürtler isyan ediyor
Muta’sım zamanında, M.S. 839 yılında bir Kürt isyanı
kaydedilir. Musul bölgesinde bu isyana asil bir Kürt aile-
sinden gelen Cafer öncü olmuştu. Babağeş’ta yenilgiye
uğrayan Cafer, Dasin dağına çekildi ve orada halifenin
ordularını bozguna uğrattı. Türk komutanı Aytah bu aya-
klanmaya son verdi.18 M.S. 845’te İsfahan, Cibal ve Fars
bölgelerinde baş gösteren Kürt isyanı, bir Türk kuman-
danı olan Vasıf tarafından bastırıldı.
Sayfa 17
Günaydın
Masudi1 islamiyetten önceki dönemlerden, Gassan
Arap hükümdarları ile Kürdistan arasındaki çarpışmalar
üzerine rivayetler nakleder. Müslüman Araplar M.S.
637’de Takrit ve Hulvan’ın işgalinden sonra Kürtlerle
temasa gelmişlerdir. Sa’d b. Ali Vakkas, Musul üzerine
yürüyerek, Kürtlerin bulunduğu bucakları (Marc, Ba-
Nuh-azra, Hibtun, Dasin vs.) işgal etti.*
Sayfa 15
İlk önce Kürt kabilelerinin yayılışı hakkında Arap
yazarlarının verdikleri bilgileri toplamak yararlı olur.
Şelçuklular devrinden önce Kürdistan sözcüğü bilinme-
diği için Kürtlere dair veriler Araplar tarafından genellikle
Zavazan, Hilat, Armeniya, Azerbeycan, Cibal, Fars vs.
konuları nedeniyle bahsedilmekteydi.1
Kürtler hakkında ilk temelli bilgi veren Masudi ve
İstahri (951) olmuştur.
Kürtler hakkında, Arap işgalinden itibaren oldukça
bilgi vardır. Hicretin ilk beş asrında Kürtler çoğunlukla
sebep oldukları olaylarda önemli bir rol oynadılar. Bu
dönemde bir çok Kürt Hanedanı ortaya çıktı. VI. ve X.
hicri asırlar arasında Türk ve Moğol işgal dalgalarının
Kürtleri boğmuş gibi olduğu görülür. Fakat Osmanlı-
Safevi mücadeleleri sırasında, Kürtler arasında derebeylik
hayatının gelişmesine olanaklı bir bölge ortaya çıktı.
Şerefname (1596) bunu doğru olarak açıklamaktadır.
Türk-İran sınırı yavaş, yavaş emniyet kazandı. Ve İranlI-
lar Zağros setinin ve bu settin güneyine doğru uzanan kol-
larının arkasına çekildiler. O sırada Osmanlı Devleti
merkezi kuvvetini doğu eyaletlerinde sağlamlaştırma işine
girişti. XIX. asrın ortalarına doğru Osmanlı Devletin’de
(Hakkari, Bitlis, Süleymaniye) ve İran’da (Ardalan) son
Kürt Beylikleri ortadan kalktı. Bununla beraber büyük
kabilelerin bünyesi içinde, Kürt unsurunun toplumsal ve
kavmi özellikleri devam etmekteydi. İran, Kürt kabileleri-
nin iç yaşantılarına hemen hiç karışmıyordu. Osmanlı
Devleti ise, Kürtleri bazen okşuyor, bazende ellerinde
kalan özgürlüklerini ortadan kaldırmaya çalışıyor, kıs-
mende direnişle karşılaşıyordu. XIX. asır içinde bir çok
Kürt isyanları meydana geldi. 1908 ihtilali Kürtleri siyaset
hayatına soktu. Çarlık Rusya’sının kışkırtması ve müttefi-
klerinin gayrete getirmesiyle 1914-18 savaşında Kürtlerin
bazı yerleşim bölgelerinde karşıklıklar çıktı.
Sayfa 11