"Git eşyalarını topla. Düşler boş oturtmaz insanı."
137. mezmur
Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık; Çevredeki kavaklara
Lirlerimizi astık.
Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,
Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,
"Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.
Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini
El toprağında?
Ey Yeruşalim, seni unutursam,
Sağ elim kurusun.
Seni anmaz,
Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam,
Dilim damağıma yapışsın!
Yeruşalim'in düştüğü gün,
"Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!”
Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.
Ey sen, yıkılası Babil kızı,
Bize yaptıklarını
Sana ödetecek olana ne mutlu!
Ne mutlu senin yavrularını tutup
Kayalarda parçalayacak insana!
"Sen bu ırmağın kıyısında kaldığın sürece, ben de senin yanında oturacağım. Uyumaya gittiğinde kapının önünde uyuyacağım. Uzaklara gidecek olursan peşinden geleceğim. Ta ki bana 'Defol!' diyene kadar. O zaman çekip gideceğim ama yaşamımın sonuna kadar seni seveceğim."
Okur Takip Önerileri
"Aşk kalıcıdır, değişen yalnızca insanlardır."
Bırakın ölüleri ölüler gömsün.
"Sevmek tehlikelidir. Sevmek uyuşturucu almak gibidir. Başlangıçta kendini iyi hissedersin, bütünüyle verirsin. Ertesi gün daha fazlasını isterdi. Henüz zehirlenmemiş, o duygudan hoşlanmışsındır ve onun üzerindeki egemenliğini sürdürebileceğini sanırsın."
Tanrılar zarları atar ve bunu yaparken bize, oynamak isteyip istemediğimizi sormazlar.
"İnsanın düşlerini gerçekleştirmek adına verdiği savaşında bazı başarısızlıklara uğraması, ne uğruna savaştığını bilmeden yenilgiye uğramasından daha iyidir."
"Tüm kalbimle sevmek istedim ama sonunda aşkım ayaklar altına alındı, aşkıma ihanet edildi. Tanrı, aşkın kendisidir. Bu duygular içindeyken yardımını esirgemeyebilirdi benden."
Erişilmez bir aşka düşmeyeceğim. Sınırlarımı biliyorum ben, acıya nereye kadar katlanabileceğimi de.
"Beni sevmediğini biliyorum ama savaşmayı sürdüreceğim. Yaşamda sonuna kadar savaş vermeye değen şeyler vardır. Ve sen buna değersin."
Aşktan daha derin hiçbir şey yoktur. Çocuk masallarında, prensesler kurbağalara öpücük verir ve kurbağalar sevimli prenslere dönüşür. Gerçek yaşamdaysa prensesler prensleri öper ve prensler kurbağaya dönüşür.
Aşk tuzaklarla doludur. Kendini göstermek istediğinde, bize yalnızca ışığıyla belirir ve bu ışığın içindeki gölgeleri saklar.
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okudu
360 syf.
·
Puan vermedi
