Kitabın puanına gerçekten şaşkınım, bununla başlamak istiyorum. Elbette zevkler tartışılmaz diyebiliriz ancak bazı estetik noktalarda ortak kabuller olmalı gibi düşünüyorum. Kitap gerçekten dört dörtlüktü çünkü bana göre.
İlk defa Gurnah okudum, Nobel edebiyat ödülünü alana dek kendisinden haberim bile yoktu ve utanıyorum bu durumdan. Bu ödülü o denli hak etmiş ki, ne desem boş kalacak gibi hissediyorum.
Kitap ne anlatıyor diye düşününce, “insan”ı cevabını veriyorum kendime. İç içe geçmiş iki hayat üzerinden koskoca bir toplum, hatta koskoca bir dünya toplumu anlatılıyor. Emperyalizm satır aralarında bu denli güzel anlatılamazdı, ifade bulamazdı gerçekten. Ve “aile” kavramı hiç bu kadar içi boş gelmemişti, muhteşem bir eleştiri söz konusu aileye de.
Gurnah’ın dili de gerçekten büyülü. Sözcükleri anlamlı kılıyor, şekillendiriyor adeta. Gerçekten kelimelerden ve kavrayışlardan büyük bir haz duydum. Daha çok uzun süre düşünürüm ben bu kitabı. Anlaşılmayı bekleyen o kadar çok şey var ki.