Orhan Pamuk’un anlatımını en beğendiğim romanı kafamda bir tuhaflık oldu. İstanbulun her açısını karakterleri üzerinden işleyişi oldukça etkileyiciydi. Kimi zaman yan karakterlerin ağzından anlatılan bölümler okuyucuya farklı bir bakış açısı kazandırıyor. Mevlut karakterin roman boyunca kafasındaki tuhaflık durumunun sebepleri değişsede o tuhaflık onun bir parçası haline geliyor. Son olarak boza satıcılığından her ne iş yaparsa yapsın vazgeçememesi boza ile arasında ayrı bir bağ olduğundan kaynaklanıyor, bana göre boza onun İstanbulunu temsil ediyor.