"Nostalji" sözcüğü bize ne anlatiyor? Daha doğrusu "nostalji"yi doğru mu anliyoruz?
Cevirmenlerin yaptigi, salt sözlük veya gramer bilgisi kullanarak diller arasi geçiş yapmak değildir; yabanci bir sözcüğü kendi dilindeki en yakin anlami karşilayacak koltuğa oturtmaktir. Lakin bu eylem %100 oraninda başarili olamaz çünkü dünya üzerinde sayisiz miktarda dil olmasi, sayisiz miktardaki kelimenin sayisiz miktarda anlama gelmesi demektir ki her toplum kendi duygu ve düşüncelerini nesilden nesile aktarmak için kendi ihtiyaçlarini karşilayabilecek bir dil kullanmak zorundadir. Bu da "dil"in toplum yaşami uzerindeki yadsinamaz etkisini gosterir.
Kitapta arka planda ilerleyen temalardan biri de dil olarak karşimiza çikiyor. Kendi dilini kullanamayan, yillarca başka kultur ve insanlarla beraber birer siginmaci gibi yaşayan insanlarin, kendi toplumlarina karsi nasil yabancilastiklarini, duygu dunyalarinin ilerleyis gostermeksizin dusunce bakimindan nasil geri kaldiklarina tanik oluyoruz. Bu insanlarin kendi ulkelerini ziyaret etmeleri sirasinda gecmisleri ve simdiki zamanlari arasinda köprülerle bir karsilastirma firsati bularak "nostalji" kelimesinin daha çok "gecmise duyulan bir özlem" olarak çevrilebilecegini aktariyor yazar.
Butun eserlerinde oldugu gibi Kundera'nin vatandasliktan cikarilmasina dair dusunceleri, Stalin,Rus işgali ve komunizm etrafinda dönüyor olaylar.
Toplumundan ve dilinden kopan insanlarin kendilerinden dahi kopabileceklerinin bir panaromasidir aslinda bu roman. Kitabin beklenmedik finaliyle de bunu açikca gorebiliyoruz.
