Yazarımız Agatha Christie Vakfının onayıyla, Hercule Poirot karakterini de içeren bir roman yazmış. Bir kere Agatha'nın yanından geçemez onu söyleyeyim. Birde ben hemen öncesinde 
Briç Masasında Cinayet 'i okuduğum için, iki yazarın kalemi arasındaki fark iyice gözüme battı. Ki zaten kitabın kalınlığından bile bunu tahmin etmek mümkün. Agatha'da çok detaya inmeden, heyecanınızın doruğa ulaştığı noktada, büyük bir şokla sonuca ulaşırsınız. Fakat Sophie'nin yazımında ben bazı yerlerde gerçekten sıkıldım. E hadi artık öğreneyim dediğim noktada hep daha derine indik ve bu hoşuma gitmedi. Belki Agatha ve karakterleri ile bağlantılı olmasaydı bu karşılaştırmaları yapmaz ve daha çok sevebilirdim. Bu, yazar için bir risk olmuş bence. Fakat kitap kapağının dahi yarısını kaplayan Agatha Christie yazısıyla bunu göze aldığını düşünüyorum :) Almadıysa bile yapacak bir şey yok :D
Değinmek istediğim bir konu daha var. Bu kitapta Hercul Poirot'u, sanki çok daha kendini beğenmiş, yanındakinin sonucu ya da olayları kavrayamamasını küçük gören, kendini genel olarak öven biri olarak gördüm. Daha önce Agatha'nın elinden Hercul'ün olduğu iki ya da üç kitap okumuştum ben ve evet çok değil ama yine de tavırlarının bu kitaptaki gibi beni rahatsız ettiğini hatırlamıyorum :( Sophie, karakteri tam yansıtamamış gibi geldi bana yani...
Neyse. Sonuç olarak, kötü değil. Polisiye seven biri okuyup yine zevk alabilir. Bir şans verebilir. Ama okumazsa da bir şey kaybetmez bence.
