Miss Eden
@mrseden
ASOİU
554 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ne kadar yanılgıdan uzak olsak da, hiçbir umut olmadan yaşamak olanaksız. Onlardan birini hep koruruz, pek de haberimiz olmadan. Bu bilinçsiz umut da bütün öteki, reddettiğimiz ya da tükettiğimiz açık umutlarımızın yerine geçer.
Yirmi yaşlarındaydım. Dünya başıma çökmüş. Bir gün, "artık gücüm kalmadı" diyerek bir kanepeye çöküverdim.
Nereye gidersem gideyim, ilgisizliğin, yararsız oyunun aynı duygusu: Beni hiç ilgilendirmeyen şeyle ilgileniyormuş gibi yapıyor, bir yerde hiç var olmadan her şey elen tümüyle habersiz, özdevinimimle ya da iyilik duygusuyla kımıldayıp duruyorum. Beni cezbeden, başka bir yerdedir, bu yerde de ne olduğunu bilmıyorum.
Okur Takip Önerileri
Zira hayranlık, sonu iyi olacağı kuşkulu olduğu için önceden kestirilemeyen bir maceradır.
Başkalarından onbin yıl önce ya da sonra yaşamak, insanlığın başlangıcına ya da sonuna ait olma duygusu ...
Başkalarının her kusuru bende de var, ama yine de onların yaptığı her şey bana tuhaf görünür.
En yaman cellatların bile hayal edemeyeceği geceler vardır. Paramparça sabahı bulduğumuz olur, aptal ve şaşkın, hiçbir şey anımsamadan ve anlamadan, hatta kim olduğumuzu bilmeden ... günün yararsız, tehlikeli, koyu karanlıklardan daha da boğucu göründüğü zamandır bu ...
Ölüm sandığımız kadar korkunç olsa, dost ya da düşman, hayatı terkeden herhangi bir "mutlu" insan için belli bir zaman sonra ona saygı duymamız nasıl mümkün olurdu?
Zaman insanı yaraladıkça, insan da ondan kaçmak ister. Hatasız bir sayfa, sadece bir cümle bile sizi geleceğin ve çürümelerin üstüne yükseltir. Söz arasından, hükümsüzlüğün bizzat simgesi olan söz arasından silinmez olanı, yok olmayanı aramakla aşılır ölüm.
Genç, güçsüzlüklerden belirli bir zevk alır. Onlar öyle ilginç, iiyle zengin görünürler ki! Yaşlanınca şaşırtmazlar bizi, onları çok iyi tanırız. Oysa, hesapta olmayan küçük bir şey olmadan çekilmiş olmaya değmezler.
-Sabahtan akşama kadar ne yapıyorsunuz?
-Kendime katlanıyorum.
Her zaman beklenmedik olayların en kötüsüyle karşılaşmak korkusuyla yaşadığımdan; her koşulda, daha önce davranmayı denedim: Tam ortaya çıkmadan kendimi felaketin içine atarak.
Kendimizi herkesten üstün tutmamız boşunadır. Yine de düşündüğümüzde çok nefret ederiz birbirimizden. Bir bilgenin bize öyle garip görünmesinin nedeni, bütün insanlar gibi bizzat kendisini beslemek zorunda olan o insanın nefrete bulaşmamış gibi görünmesidir.
Acılarımızı birine ancak acı çektirmek için itiraf ederiz, onlara katlansın diye. Eğer onu kendimize bağlamak istersek ona sadece soyut acılarımızı söyleriz, bizi seven herkesin içtenlikle benimsediği acıları
Bir uykusuzun, her gün çarmıha gerilmesinin yanında, İsa'nın bir kerecik çarmıha gerilmesi nedir ki?