Anlayışları birbirinden farklı, ancak kalplerinin birliği açısından benzeşen üç kişiydik
Sayfa 22 - İş BankasıKitabı okudu
Cahillik hiçliğin beşiği, hiçlik de kaygısızlığın yatağıdır denir ya… Bu yeryüzünde ancak ölü bedenler için doğrudur. Cahillik gerçek ve sağlam bir duyarlıkla birlikte olduğunda, ölümden de acı olur. Olayları yoğun olarak hisseden ama onları çok iyi değerlendiremeyen duyarlı bir çocuk, güneşin altındaki en mutsuz yaratıktır.
Sayfa 6 - İş BankasıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ben o gün kocakarıyı değil, kendimi öldürdüm! Kendimi sonsuzcasına mahvettim
Sayfa 524 - İş BankasıKitabı okudu
Neden böyle aptalım ben? Madem başkaları aptal ve ben onların aptal olduklarını kesin olarak biliyorum, öyleyse neden onlardan daha akıllı olmak istemiyorum? Sonra herkesin akıllı olmasını beklemenin çok uzun süreceğini anladım Sonya. Bir de bunun hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini… İnsanların değişmeyeceğini, onları değiştirebilecek kimsenin bulunmadığını ve bunun için çaba göstermeye değmeyeceğini! Ya böyle işte! Bu bir yasa Sonya, yasa. Akılca ve ruhça kim sağlam ve güçlüyse, insanlara onun buyuracağını biliyorum artık! Kim daha yürekliyse haklı olan da odur. Bugüne kadar böyle gelmiş bu, bundan sonra da böyle gidecek! Bu gerçeği ayırt edemeyenler kördür!
Sayfa 521 - İş BankasıKitabı okudu
Büyük bir günahkâr olman konusuna gelince, evet, büyük bir günahkarsın. Senin en büyük günahın kendini boş yere öldürmen, kendini harcamandır.
Sayfa 402 - İş BankasıKitabı okudu
-Ne yapıyorsunuz siz böyle? Benim gibi birinin önünde!..
-Ben senin önünde değil, insanlığın çektiği acıların önünde eğildim, dedi
Sayfa 401 - İş BankasıKitabı okudu
Bence siz bütün üstünlüklerinizle o mutsuz kızın serçe parmağı bile olamazsınız
Sayfa 378 - İş BankasıKitabı okudu
Nasıl da severdim onları! Şimdi neden nefret ediyorum?
Sayfa 343 - İş BankasıKitabı okudu
Acı ve üzüntü, engin bir bilinç ve derin bir yürek için her zaman zorunludur.. Bence, gerçekten büyük insanlar, büyük acılar çekmek zorundadırlar
Sayfa 330 - İş BankasıKitabı okudu
İnsan bazen öyle bir sınıra gelir ki, onu aşamaz mutsuz olur; aşar, bu kez belki daha mutsuz olur!..
Sayfa 281 - İş BankasıKitabı okudu
Burada insanın ağırına giden şey, onların yalan söylemeleri değil, söyledikleri yalana kendilerinin de inanmaları…
Sayfa 165 - İş BankasıKitabı okudu
Hey gidi Soneçka! Esaslı define bulmuşlar doğrusu kendilerine! Yararlanıyorlar da… Hem de iyi yararlanıyorlar!.. Alışmışlar da buna… Ağlaya sızlaya da olsa alışmışlar. İnsanoğlu denen aşağılık yaratığın alışamayacağı hiçbir şey yok galiba!..
Sayfa 32Kitabı okudu
