“Eviniz de çok güzel. İmrendim doğrusu. Benimse bütün yaşamım, içinde iki sandalyeyle bir kanepe bulunan, sobaları tütüp duran odalarda sürünmekle geçti. Hele böyle çiçeklerim hiç olmadı…”
“Şimdi anlıyor ve hissediyorum ki insanlar için en büyük servet, kalp ve vicdanın huzurudur. Bunun dışındaki bütün servetler boş ve manasızdır yavrum.”
“Herkes ölüyordu nasıl olsa; iyisi de kötüsü de, güçlüsü de zayıfı da, hayata dört elle sarılanı da yaşamı aşağılayanı da… Herkes göçüp gidiyordu. Her şey göçüp gidiyordu.”