-Hayatı çoğunlukla "aşk" merkezli gören insanlar, hey size diyorum; bilmediğiniz bişey var yaşayınca öğreneceksiniz:
"İnsanı anlayan bir dost çok fazla gereksiz şeyi hayatından çıkarır ve bu dost çoğunlukla insan değildir; kedidir, köpektir, çiçektir"
İnsanın dostluğuna inanmayın çünkü en güvendiğiniz kişiler en can yakıcı halleriyle 3-5 saçma cümlene cevap olarak karşına çıkmaya hiç çekinmezler.
İnsan kendini önemli "sanan" bir canlı oysa tüm diğer canlılar gibi yaşayıp-ölen; diğer canlılar kadar dünyaya sahip ve diğer canlılardan çok daha zararlı bir varlık.
"Sizi kusurlarınızla kabul eden biri..." falan filan cümleler yazıyorlar, ;) öyle bir insan yok, herkes kendi kusurlarını görmeyeni arıyor, bekliyor; vazgeçin çünkü yalnızlık tüm canlılarda gerçek ve doğal yaşayış şeklidir.
Yer yüzünde, kendi zamanınızda geçtim "dost" bulmayı 1 tane "arkadaş" bulursanız öpün başınıza koyun.
Ben güvenmeyi reddediyorum...
Dostluğa inanmıyorum...
Çocuklarım dışında İnsanları sevmiyorum, onlardan da karşılık beklemiyorum..
Mutlu muyum?
Hayır tabiki değilim
Ve mutluluk diye bir duygunun sürekliliğine inanmıyorum...
Her neyse yaşayın - görün...