"fakat müzeyyen bu derin bi tutku inancım bu benim
ama belli ki tek taraflı tutku eksiğin bu senin
yalnızca hislerden ibaret benim bütün bildiğim
lakin bilinmeyen ithal bi duygu sen bunu bi düşün derim"
• haymatlos | müzeyyen
Bazı şeylerin bi saatten sonra davası olmazdı .
Müzeyyen'e bi alkış.
Bizim de buralarda kadınlarımız, icabında, ayıp, yasak, günah üçgeninde sıkıştırılmış vaziyetteydiler ama, Müzeyyen bu üçgeni yırtmış, yırtarken kendi kendine bir şeytan üçgeni yaratmış, arada bir, üçgenin kuyuya benzeyen ağzından geyik bakışıyla bakıp duruyordu.
EpupKitabı okudu
+Diyelim ki gitmedim.Seninle birlikte olmaya devam ettik.Ne değişecekti? Ne yapacaktık?
Sevişirdik.
+Başka?
Sabahları beraber uyanırdık.Ben senden önce kalkardım.Senin uyuyuşunu izlerdim.Sonra sen uyanırdın, bana gülümserdin.
+Sonra?
Sonra, sabahları çayı tek şekerli içtiğini, günün diğer saatlerinde şekersiz içtiğini biliyor olurdum.O ilk şekeri ben atardım çayına, zarifçe eritişini izlerdim.
+Sonra?
Sonra.. En çok boynundan öpülmeyi sevdiğini biliyor olurdum.
Sonra dışarı çıkardık. Dışarda yağmur yağıyor olurdu. Biz şemsiyeyi almazdık. Sırılsıklam olurduk. Sonra sen bana sokulurdun. Ama saçağın altına hiç girmezdik. Sonra sen üşütürdün. Ayakların buz gibi olurdu. Ben sana en sevdiğin o mavi çoraplarını getirirdim. Sonra bayramları babaannenin mezarını ziyarete giderdik. Hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. Hiçbir şey yapmazdım, gözyaşlarını silmezdim, seni teselli etmezdim. Orada öylece ağlayışını izlerdim. Başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. Sonra.. sonra hiçbir şey yapmazdık. Öylece otururduk. Çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. Hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık.
+Ne dersin bi çay daha içelim mi?
Benimkisi şekersiz, seninkisi bol şekerli..
"Sen en güzeli bi çay koy da içelim Müzeyyen."
“Vazgeçtim ben Müzeyyen. İnsana olan inancımdan vazgeçtim.
Çünkü ben yerle bir olmaktan çok yoruldum..”
#fakat müzeyyen bu derin bi tutku
"Ulan" dedim, " bu milletin tarih kitabına ihtiyacı yok. Şarkıları peş peşe diz, koy kasete, ver radyodan..." Kışlanın önünde redif sesi ile başla, Çanakkale içinde vurul, az zamanda, çok işler başar, açık alınla on yılda çık, araya bir fokstrot, bir yurttan sesler korosu koy, Şişli'de bir apartımana takıl, yârin İstanbul'u mesken tutsun, görsün güzelleri seni unutsun,gurbet halde bir hal gelsin başına "Yaşa! Var ol!" muhabbetiyle Harbiye önlerinden geç ,deniz ve mehtap sorsunlar seni, mani olsun halini takrire hicabın, Kalamış'ta huzur ara, havanı al, ak güvercinler uçur, Gemerek' ten dön gel, sararsın rengi ruhsarın, kolbaşının kıratını şahlandır, geç arı kovan petek muhabbetine, sarı çiğdeme sor, Bi de Nataşa patlat... Meraklısı varsa aralara Elvis, Bitıls atsın, mevzuyu renklendirsin isterse.
Hayatımız müzikaldi ya da bana öyle geliyordu.
...
''Sürekli eksik olan, bir süre sonra gerekli de olmuyor.''
Fakat müzeyyen bu derin bi tutku🎬
“Çıkıp bi dolaşayım,” dedim. Sesim boğumlu ve başka birinin sesi gibi çıktı. Ve muhtemelen benden başka kimse duymadı.
Sayfa 27Kitabı okudu