Merve (@mylil_serenity) 1000Kitap'ta

Merve

@mylil_serenity

Sıkı Okur

Özelden mesaj atmayın LÜTFEN!

matematik öğretmeni

34 okur puanı

Ekim 2021 tarihinde katıldı

Şu anda okuduğu kitap

Udolf HisarıAnn Radcliffe

Okuma Hedefleri

30Kitap 37Takip edilen 49Takipçi 19İnceleme 42Alıntı 0İleti

Merve

@mylil_serenity·

21 Nisan 22:12

415 syf.

· Kitabı okudu

Puan vermedi

1800 sonları Viyana’sında o dönemde gerçekten yaşamış olan; Freud, Nietzsche, Breuer, Salome gibi psikoloji ve felsefe öncülerinin kesişen hayatlarından bahseden yarı kurgu yarı gerçek bir roman kendisi. Dışarıdan başarılı, zengin, mutlu gibi görünse de memnuniyetsizliklere, saplantılara ve melankolilere hapis bir ruha sahip doktorumuz Josef Breuer’i merkeze alıyor kitap. O zaman henüz kitapları keşfedilememiş, ismi henüz bir şeyler çağrıştırmayan; şimdilerde ise hepimizin bildiği filozof Nietzsche , doktorumuzun kliniğine hasta olarak adım attığı andan itibaren Dr. Breuer’deki ve Nietzsche’deki karşılıklı değişimlere, etkileşimlere felsefi ve psikolojik açıdan şahit oluyoruz. Dr. Breuer bir yandan bu “Konuşma terapilerinden” yakın arkadaşı Sigmund Freud’a bahsediyor. İşte böyle böyle Psikanaliz, felsefenin de ışığında bu büyük adamların ellerinde filizlenmeye başlıyor. Varoluşsal bunalımlar her insan tarafından ara ara yaşanır. Peki ya bu bunalımlara kulak vermeden geçmeli mi, yoksa her şeyi mahvetme pahasına sarılmalı mı? “Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?” diyor Nietzsche. O halde sizi, kendinizi bir nebze de olsa kül edeceğiniz ve umarız ki yenileneceğiniz bir kitaba davet ediyorum. “Yanında birileri olsa da insan daima yalnız ölür.” “Yaşarken yaşa! İnsan hayatını tükettiği zaman ölürse ölüm dehşetini kaybeder. Eğer insan doğru zamanda yaşamazsa, o zaman asla doğru zamanda ölemez.” “Ah şu melankoli… insanın içinde gerçekten boğulabileceği bir deniz var mıdır?”

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,2bin okunma

Reklam

Merve

@mylil_serenity·

21 Nisan 21:23

Bir kitap okudu

415 syf.

Puan vermedi

· İnceleme yazdı

Nietzsche Ağladığında Irvin D. Yalom

9.2/10 · 52,2bin okunma

Merve isimli okurun 5 yeni kitabını göster

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Merve

@mylil_serenity·

23 Ocak 22:21

272 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

Bir hikaye düşünün, birçok farklı kişinin, hayvanın hatta ‘şeyin’ doğumuyla başlıyor. Aklınız karışmaya başladığında nihayet tek bir koridora çıkmış oluyorsunuz. İzin verin, biraz açıklayayım: Aslında hikayenin asıl kahramanı Gaustin, empati yeteneği üst düzeyde gelişmiş bir çocuktur. Gözlerinin içine baktığı insanların, hayvanların hatta diğer

devamını oku

Hüznün FiziğiGeorgi Gospodinov · Metis Yayınları · 2017876 okunma

Merve

@mylil_serenity·

16 Kasım 2023 14:54

'Gelenek ve önyargı seviyesinin üstünde uçmak isteyen kuşun kanatları güçlü olmalıdır. Zayıf kuşların yara bere içinde, yorgunluktan perişan olmuş halde yere düştüğünü görmek cok acıklıdır.’

Sayfa 136Kitabı okudu

Uyanış Kate Chopin

Reklam

Merve

@mylil_serenity·

16 Kasım 2023 14:52

İşlerin bir şekilde kendiliğinden rayına gireceğini hissediyordu fakat ne olursa olsun, bir daha asla kendisinden başka hiç kimseye ait olmamaya kararlıydı.

Sayfa 132Kitabı okudu

Uyanış Kate Chopin

Merve

@mylil_serenity·

16 Kasım 2023 14:45

Sanki gecenin bütün gizi, bütün sihri oraya, çiçeklerle çalıların kokuları, karanlık dolambaçları arasına toplanmıştı. Kendini arıyor ve tam da böyle, ruh haline denk düşen, hoş yarı karanlıklarda buluyordu. Fakat huzur veren sesler gelmiyordu karanlıktan, başının üstündeki gökten, yıldızlardan. Onunla alay ediyor, hiçbir şey vaat etmeyen, umuttan bile yoksun, hüzünlü sesler çıkarıyorlardı.

Sayfa 85Kitabı okudu

Uyanış Kate Chopin

Merve

@mylil_serenity·

01 Temmuz 2023 01:37

544 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

Beğendi

En sevdiğim yazarlardan Kazuo Ishiguro’ nun “Avunamayanlar” kitabı ile geldim. Ünlü bir piyanist Ryder, isimsiz bir şehre resital vermeye gelir. Ama bölük pörçük hafızası ile bu piyanist ve ondan bitmeyen tükenmeyen beklentileri ile bu şehrin insanları, okuru adeta sıkıntılı bir rüya görüyormuş hissine sokuyor. Hani bazen rüya görürsünüz, gitmeniz gereken bir yer vardır ama ayaklarınız adeta bataklığa saplanıyordur ve gideceğiniz yere gidemezsiniz; işte bu kitabın verdiği his o his. Ryder bir yerlere yetişmeye çalışıyor ama sürekli o veya şu sebepten engelleniyor şehrin insanları tarafından ve yetişemiyor işte oralara. Akıntıya kendini kaptırmış gibi oradan oraya savruluyor. İki saniye önce ilk kez gördüğü kadının karısı olduğunu anlıyor mesela ama hiç de sorgulamıyor bu absürt durumu, akışına bırakıyor. Bu da aslında Ryder’ın tüm bunları gerçekten yaşamadığı ve rüya gördüğü izlenimini bıraktı bende. Ayrıca piyanistimizin ailesiyle olan iletişimsizliklerini, yüzleşilemeyen sorunlarını farkediyoruz. Başından sonuna kadar arayıp bulamadığı annesi, babası, bir öfkelenip bir özlem duyduğu karısı, sarılmak istese de terslemekten başka bir şey yapamadığı minik oğlu… Kitap, yazarın diğer kitaplarına nazaran daha kalın hatta okuması sıkıntılı bir kitap olsa da etkileyici ve tatmin ediciydi. Düz bakarsak sonu oldukça sıradan bitiyormuş gibi görünse de ucu kesinlikle açık bir kitaptı. Daha önce yazarın diğer kitaplarında da olan bu ucu açıklık, adeta yazarın elimize kalemi verip boşlukları doldurmamızı istemesi, benim sevdiğim bir tutum. Bu kitapla ilgili de kendimce bir kaç teorim yok değil.

AvunamayanlarKazuo Ishiguro · Yapı Kredi Yayınları · 2019401 okunma

Merve

@mylil_serenity·

15 Nisan 2023 18:43

496 syf.

· Kitabı okudu

Puan vermedi

Ah Martin... Sen ki, tüm doğallığına, insanüstü çabana ve büyük özverilerine rağmen toplumun alt tabakasına da üst tabakasına da sığamadın. Ufkun, işçi sınıfını da sözde entelektüel takılan burjuva sınıfını da aşıyordu. Sığamadın, çünkü onların aksine; kendi zihninle düşünüyor kendi kalbinle seviyordun. Toplumun her kesiminin açıklarını, zayıflıklarını ortaya koyan; orijinal insanların nasıl da dışlandıklarını gösteren, bu zamanda daha hala haklı toplum eleştirileriyle bu kitap en sevdiğim kitaplar arasına girdi. Daha fazla bir şey söylemeyeceğim. Okuyun, okutun. ... Ve Martin onları ardında bırakmıştı. Sevgi dolu gözlerle etrafına, az sayıdaki kitabına baktı. Geri kalan tüm yoldaşları onlardı. Haritası ve dümencisi olmayan, varacağı limanı bilmeyen bir gemi gibiydi ve kendini yaşamın akışına bırakmıştı; zaten acı veren de yaşamaktı. Yeni bir cennet bulamadığı gibi, şimdi eskisini de yitirmişti.