Naçizane Kalemimden.
Dostlar!
Boğulmak için suya,
Yanmak için ateşe gerek yok;
Bir damla, bir kıvılcım aşk yeter.
Kalemimden
Herkes inandığını söylediği "dogrular" uğruna ne kadar çok ugraşıyor, çaba sarfediyor hayatından fedakarlık yapıyor, iradesini ortaya koyuyor ve üzücü ama kaçınılması zor bir sonuç olan birçok dışlanmayla karşı karşıya kalıyor, kalabalıkların içinde yalnızlığa mahkum ediliyorsa, gerçekten doğrularına inanıyor ve arkasında
naçizane kalemimden..
Ah ne çok sever büyük konuşmayı, küçük insanlar
Ne çok âşık olur büyük gölgelere, kısa olanlar
Ve de ne severler mütevaziliği en kibirliler
Asla! derler mesela, kesinlile! veyahut.
Yapmam! Olmaz! Eksik olmaz dillerinden
Şans tanımazlar ikinci bir seçeneğe
İkinci bir renge, çiçeğe…
Tek bildikleri tekliktir, kesinliktir.
Bilmezler çünkü küçüğün içindeki muazzam büyüklüğü,
Beyazın ve siyahın dışındaki renklerin ahengini.
Ve yine tahammül edemezler kaktüsün çiçek olmasına
Zakkumun güzelliğine…
Çiçek güldür, kaktüs ve zakkum OLMAZ!
Ya siyahtır hayat ya beyaz, gri OLMAZ!
İnsanlar ya iyidir ya kötü, başka türlü OLAMAZ!
Ah ne çok sever büyük konuşmayı, küçük insanlar
Ne çok âşık olur büyük gölgelere, kısa olanlar
İçlerindeki en kibirsizleri sever en büyük gölgeyi
En masumu benimser en zalimi…
Asla! diyenler… ah sizi aslacılar…
Siz büyük gölge seviciler…
Kaktüs çiçektir,
Gri renktir,
İnsan bazen iyi bazen kötüdür,
Oysa gölgeler hep geçicidir.
Sevgili ( ... ) Bey ;
Yüreğimi okuyamadığınız aşikâr.
Bende yüreğimdekileri kalemin aşkı olan kağıda dökmek istedim ;
Bakalım dile getirmeye nefesim, kalemi kağıtla buluşturan mürekkep yetecek mi ? Hücrelerime kadar dolup taşan bu sevdayı yazmaya elim tutacak mı ?
Satırlarıma nereden ve nasıl başlasam ? Yüreğimde ki derin sevdayı nasıl anlatsam
Ben, düşmek için rüzgarını bekleyen bir narin yaprak
Hoyrat rüzgara hasret, ona tutkun bir ahmak
Ben ki uçmaya hevesli acemi bir kuş
Ve hayat, beni gözüne kestiren yırtıcı baykuş
(Kalemimden, nacizane...)
Nacizane kalemimden
Görmediğimiz kişilere hasret,kıyısına yanaşamadığımız limanlara duyulan özlemdi bizimkisi,velhasıl
Olabildiğince sabırlı,
Ziyadesiyle mutlu
Kalemimden naçizane...
Gözyaşları ile karşılıyorum bak geceyi,
Bir bir dökülüyor harfler kalemin elinden,
Yutkunamadan birbirine dikiyorum heceyi,
Oysa alınamıyor kelimeler, şiirin dilinden,
Boğuşuyorum sensizlikle, dizlerim mecalsiz
Düşemiyorum yinede boşluklarından
Satırlarım bu yıkımdan gel gör ki habersiz
Sızıyorum açılan yaralı oyuklarından...
naçizane kalemimden, yorumlayıın lütfenn :)
uyuyamazsın.
İçinde başka biri yaşarken.
Sabahla, akşama anlam ararsın.
İçine oturan şiir senin değil.
Sınırlardasın, sınırsız sınırlarda
Vatansız rüyalarda, mültecisin
Kimliksiz, kişiliksiz bir başına...
İkimiz
Üç oda bir sokak evimiz olsun
Öksüren bir sokak lambası, titreyen bir kedi ısıtsın içimizi
Anlayalım ki acılar da hayattadır..
Naçizane Kalemimden
Nacizane kendi kalemimden
Kafamız hafif dumanlı şu sıralar hangimizin değil ki sanki ?
Gözlerimiz ufka açıldı göğe bakınca bir an
Yürüdüğümüz yollardan geçebiliriz lakin bir daha fakat asla
O semtler bir daha bize çıkmamak üzere kapanacak
Kapandıkça biz daha da açmaya çalışacağız
Açamayınca bir kez daha tökezleyecegiz
Hayatımız yolunda gitmezken sevdiklerimiz nasılda gidiyor birer birer öyle değilmi?
Kalemimden naçizane.
Mesele yanmaksa;
Alev kôr'a dönüşmeli.
Mesele hâr olmaksa;
Önce dil lâl olmalı,
Ve anlatamamalı derdini...