Beni ağlatırsan yoluna ağlat,
Beni negâh yere ağlatma yar yar.
Beni çağlatırsan deryanda çağlat,
Kuru çaylarında çağlatma yar yar.
Giriftar eyledin beni bu derde
Bu senede, bu aylarda, bu yerde.
Yüz bin derman versen, vermem bu derde
Yaramı ellere bağlatma yar yar
Bir derde uğrattın dermanı beter
Sinemde bülbüller çığrışıp öter
Bunca ağlattığın Ali'yi yeter
Ya güldür, ya kaldır, ağlatma yar yar
Sadık Gürbüz'ün yorumu çok güzel:
dailymotion.com/video/xju57r
(Bu türkü kabul olmuş duam olsun isterdim. "Beni ağlatırsan yoluna ağlat
Beni negâh yere ağlatma yar yar..." Ne güzel dua.)
Seni boşuna mı seviyorum sanıyorsun? Biz Kâlubelâ'da beraber değil miydik? Ben o günü hatırlayamıyorum. Sen de hatırlayamazsın. Ama mutlaka yanyana idik. Tanrı buyruğuna beraber baş eğmedik mi? Evet demedik mi? Çünkü sensiz eksik oluyorum. Yarım oluyorum. Biz birbirimize Kâlubelâ'da vurulduk.
Peteng Kalası önünde Hakan'ın buyruğunu hatırlıyor
undefined
"Bir aslan miyav dedi..."
Sabahtan beri yazıp siliyorum.Şehitlerimiz için duyduğum üzüntüyü nasıl ifade edeyim diye.Beceremedim, yazamadım ve inanın yazarken hiç bu kadar aciz kalmadım.
Izdırabımı ifade edecek cümleyi kurabilmek için kelimelerin üzerinde dolaştım durdum ama yapamadım.
Sonra yapanlar nasıl yapıyor, ona bir baktım.
En
Güzel bir hikaye....
Pakistanlı Dr. İşân Hüseyni yaptığı büyük hizmetlerden dolayı ödül almak için uluslararası bir konferansa gidiyordu. Uçağa bindi.
Ancak havada bir arıza olmuş ve yıldırım çarpması sonucu uçak en yakın havaalanına inmek zorunda kalmıştı.
Bir sonraki uçak 16 saat sonra kalkacaktı. Sinirlendi ve "O toplantıya muhakkak
