Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Bu kitapta belki de hiç duymadığınız bir meslekle uğraşan kahramanlar ile tanışacaksınız - deniz arkeologları ile. Suyun altında olma hissini, kesfetme heyecanını güzel bir şekilde anlatmış yazar. Romanın aşk hikayesi çoğu kitaba benzer bir şekilde işlenmiş olsa da içine biraz gerilim ve gizem katılması ortaya güzel bir şey çıkmasına neden olmuş. Nora Roberts'a has yavaş anlatıma rağmen yine de merakınız ölmüyor. Bu türü sevenlerin keyifle okuyacağını düşünüyorum. Özellikle tatil günleri için ideal bir kitaptır. :)
Ne anladığımı yazacağım. "Sen yorum yapma bir daha." diyecekler okumasın. Kendini beğenmişler ile uğraşamam.
Neyse moruk, yazardan başlayıp kitaba, ardından da karakterlere gidecek olan bir rota tasarladım. Bir yere takılırsanız özelden sorabilirsiniz. Adamın hayatına baktım biraz. Yazar olabilmesi için koşullar uygunmuş doğrusu,
Görüşlerine değer verdiğim birkaç arkadaşımın olumlu yorumları ve tavsiyeleri üzerine kendimi, okumaya mecbur hissederek okuduğum bir roman oldu Para.
Polisiye, macera türündeki romanları severim ve uzun zamandır bu türde bir kitap okumadığımı fark ettim. Para da bu türün olmazsa olmaz özellikleri olan akıcılık ve sürükleyicilik kavramlarını fazlasıyla içinde barındıran bir roman. Birçok yorumda bahsedildiği üzere “film gibi”.
Okumayanların merakını baltalamayı sevmediğim için incelemelerimde senaryolardan ve karakterlerden mümkün olduğunca bahsetmemeye çalışırım ama bu romanda akıcılık ve sürükleyicilikten başka değinilecek pek bir şey olmadığından ve bende soru işareti uyandıran birkaç nokta sebebiyle kurguyu biraz deşeceğim…
-----------------SPOİLER İÇERİR-------------------
İnes ve kardeşlerine ne oldu? Bir anda nereye kayboldular?
Mafya dünyasının içinde büyüyen İtalo, neden hiç yol yordam bilmiyor?
Herkes gaddarken Yudelman neden bu kadar iyi?
Son bölümde Mamma şifresini Yudelman’ın keşfettiği anlar, sadece bana mı basit geldi?
Herşey gayet gerçekçi ilerlerken, bir anda neden “yok canım bu kadar da olmaz” dedirten şeyler oluyor?
-----------------SPOİLER İÇERİR-------------------
Bunlar gibi birkaç soru daha var aklımda, romanı okuyan arkadaşlarla değerlendirilmek üzere bekleyen…
Karakterler biraz fazla olsa da hikayeye dahil oluş şekillerinin iyi ayarlanışı sebebiyle okuyucunun zihnine yerleşmeleri zor olmuyor… Benim favorilerim Folco Mori ve Homer Kloppe oldu.
Sonuç olarak güzel bir roman okudum diyebilirim, son derece keyif vericiydi. Bu tarzı sevenlere kesinlikle tavsiye ediyorum.
Puanım 8/10
Kafka empati duygusu okuyucuya ne kadar sıra dışı verilebilir sorusuna bu kitap ile cevap vermiş adeta. Kitapla ilgili yorumuma geçmeden önce bir bilgi paylaşmak istiyorum:
Kitabın kapak tasarımı hoşuma gittiği için tasarımı ile ilgili biraz araştırma yaptım ve Kafka'nın kitabın böcekle bağdaştırılmaması için kapağı tasarlayan ressama bir not bıraktığını ve bıraktığı notta kitabın kapağında bir böcek çizilmesini kesinlikle istemediğini, bunun yerine karanlık bir odaya bakan anne, baba ve kız kardeş tasarımının daha iyi olacağını önerdiğini okuyunca şaşırdım. Çünkü ilk zamanlar yayımlananların dışında neredeyse hep böcek bulunan tasarımlar yapılmış.
Kitapla ilgili düşüncelerime gelirsek: Kocaman bir böceğin odanızda dolaştığını hissedebiliyorsunuz, ki bu çoğu kişi için pek hoş bir deneyim olmuyor yorumların geneline bakıldığında. Gregor Samsa'nın neden bir sabah uyandığında bir böceğe dönüştüğünü hiç sorgulamaması ilk sayfalarda ütopik bir eser izlenimi oluştursa da sıradan bir yaşamdan bahsediliyor ki burada bu kabulleniş tuhaf kaçıyor. Neden böcek olduğunu merak etmekten ziyade Gregor Samsa'nın neden böcek olmasını sorgulamadığını merak ediyorum hala. Bu nedenle Dönüşüm eksik bir kitap benim için.
İlk başlarda eski Türkçe kelimelerin çokluğundan dolayı bıraksam mı diye düşündüm. Okudukça bu kelimelere alıştım ve romanı bıkmadan sıkmadan okudum. Gayet akıcı şekilde yazılmış. Pek çok karakter var ama bu karmaşıklığa neden olmuyor. Oğuz Kağanın Kağanlığa giderken yaşadığı mücadeleyi anlatan bir eser. İkinci kitabı olur diye tahmin ediyorum. Okunması gereken bir roman
Yıllar önce alınmış yanlış bir kararın derin pişmanlığı sade bir dille o kadar güzel anlatılmış ki yer yer kendi pişmanlıklarımızı sorgulamamıza neden olmuyor değil.
Neyse ki mutlu sonla bitti de roman içim ferahladı diyebilirim.. Sanırım sondan başa bir yorumlama yapacağım :) ... Her zamanki gibi söylediğim gibi mutlu sonlu kitapları daha bir seviyorum okumayı. Sevgili Güneş Demirel bu sefer de baş roller de aşkı seçmiş ve merakla okunacak güzel satırlara döküp biz okurlarına sunmuş. Anlatımı, dili harika olsa da bu kez aşık baş karakterlerin yani Bade ile Kerem 'i okumak beni birazcık yordu. Neden ; şöyle ki tarif edilemez güzellikte başlayan çok güzel bir aşkın zaman geçtikçe , hatta konu gereği araya uzak mesafeler girdikçe yaşanılan aşkın, bağlılığın ve hasretin taraflara ağır gelmesi ve birbirlerini yıpratmalarını anlatıyor roman. Ve üstüne sevgili yazarcım daha önce de belirttiğim gibi romandaki duygu akışını okuruna birebir yaşatan bir kaleme sahip olduğu için etkilenmemek mümkün olmuyor tabi. Dolaysıyla Kerem ile Bade'nin aşkını, ayrılığını, hasretini, pişmanlıklarını , mutluluğunu kitabın içindeymişcesine yaşatıyor biz okurlarına .. Ayrıca belirtmeden geçemeyeceğim Sevgili Güneş Demirel'n bu okuduğum dördüncü kitabı ve her kitabında olduğu gibi bu kitabında da baş kadın karakterinin çok samimi hatta kardeşten öte can dostu oluyor ve bu dostluk öyle güzel betimleniyor ki imrenmemek elde değil.. Bu zamanda böyle dostlar zor bulunuyor nedense..
