Dualarımız Niçin Kabul Olmuyor?
ibrahim Edhem(kuddise sirruh-)'e sordular:
" Dua ederiz ama duamız kabul olmaz, neden?"
İbrahim Edhem
İbrahim Edhem şöyle buyurdu:
Hakk'ı bilir emrini tutmazsınız.
Peygamberi bilir, sünnetini yerine getirmezsiniz.
⁃ Kur'an okur, fakat onunla amel etmezsiniz.
Hak Teâlẩ'nin nimetini yer, lakin şükretmezsiniz
Cenneti bilirsiniz ama onu istemezsiniz.
⁃ Cehennem var der fakat ondan korkmazsınız.
Ölüm var der ona hazırlanmazsınız
Atanızı, ananızı, yavrularınızı elinizle kabre kor ibret almazsınız.
⁃ Bu kadar yaramazlıkla duâlarınız nasıl müstecap ola?
Dualarımız Niçin Kabul Olmuyor?
ibrahim Edhem(kuddise sirruh-)'e sordular:
" Dua ederiz ama duamız kabul olmaz, neden?" 
İbrahim Edhem şöyle buyurdu:
Hakk'ı bilir emrini tutmazsınız.
Peygamberi bilir, sünnetini yerine getirmezsiniz.
⁃ Kur'an okur, fakat onunla amel etmezsiniz.
Hak Teâlẩ'nin nimetini yer, lakin şükretmezsiniz
Cenneti bilirsiniz ama onu istemezsiniz.
⁃ Cehennem var der fakat ondan korkmazsınız.
Ölüm var der ona hazırlanmazsınız
Atanızı, ananızı, yavrularınızı elinizle kabre kor ibret almazsınız.
⁃ Bu kadar yaramazlıkla duâlarınız nasıl müstecap ola?
- Slim George'a sanki içini görmek istercesine baktı. "Artık pek birlikte yolculuk eden olmuyor," diye düşünceli düşünceli mırıldandı. "Neden bilmiyorum ama. Belki de bu kahrolası dünyada herkes birbirinden korkmaya başladı."
Sayfa 44Kitabı okuyor
"Artık pek birlikte yolculuk eden olmuyor," diye düşünceli düşünceli mırıldandı. " Neden bilmiyorum ama. Belki de bu kahrolası dünyada herkes birbirinden korkmaya başladı."
Sayfa 40 - İletişimKitabı okudu
Çok kitap okudum. Ve oradakilerin neden gerçek hayattakine benzemediğine hep hayret ettim. Anladınız mı, kitaplardaki bütün olaylar bir çizgide sıralanmış, her şey birbiriyle bağlantılı, birinden bir diğeri ortaya çıkıyor, hiçbir şey basitçe olmuyor. Oysa gerçek hayat çok farklı! Hayat birbiriyle ilişkisi olmayan, birbirinden bağımsız bir sürü olayla dolu. Mantıksal bir sıra takip etmiyor. Buna karşılık kitaplarda bir mantık silsilesi var: Önce giriş, sonra bir şeyler gelişmeye başlıyor, bir süre sonra doruğa çıkıyor ve son buluyor. Hayatta her şey çok farklı. Olaylar silsilesi bazen mantıksal sonuçlanmıyor, sonuçlansa bile uzunca bir süre son olmuyor, yani bitmiyor.
Sayfa 189
Yalnızlık... Edebiyatın yarısı bu kelime üzerine kurulu. Yüzyılın belası.
Herkes yalnızlıktan şikayet ediyor, “o kadar yalnızım ki” diyorlar boyunlarını bükerek. İnsan düşünmeden edemiyor, herkes bu kadar yalnızsa neden birbirine yoldaş olmuyor insanlar?
Sayfa 65Kitabı okudu
Halk, neden daha uygar olmuyor?
Mutluluğun Resmini Çizemezsin Çizdiysen de O Başka Bir Şeydir
Kimi kullanıcılar hesaplarında evliliğe, eşlerine dair bazı paylaşımlarla mutluluğun resmini çizmeye ya da internet diliyle ifade edersek "mutluluğun fotoğrafını paylaşmaya" çalışıyor. Fakat olmuyor. Mesela "kociş"iyle (!) pazar gezmesinde güzel vakitler geçirdiğini söyleyen de "aşkımın yıl dönümü sürprizi"yle başının döndüğünü ifade eden de yaşadığı mutluluğu kareleyip kapı komşusundan iş arkadaşına, hatta çevre illerdeki dostlarına ulaştırmaya çalışıyor. Fakat dediğimiz gibi, olmuyor. Çünkü mutluluk, hele evlilik bağıyla bağlı iki kişi arasındaki mutluluk kamuya açıldığında iş teşhire dönüşüyor. Böylece mutluluk paylaştıkça çoğalan bir kavram olma özelliğini de yitiriyor. Paylaştıkça azalan, anlamı yiten, içi boşalan ve şahit olanları ya özendiren ya da rahatsız eden bir mefhuma dönüşüyor. Evlenecek gençlerin dikkat etmesi gereken bir nokta da burası işte! Başkalarının kamuya açık mutluluğuna bakıp özenmek ve eşinizden aynı beklentilere girmek, çocukça bir tutum olur. Başkalarının mutluluğuna bakıp özenmek ve eşinizin aynı şeyleri yapmasını sağlayarak bunları sosyal medyada paylaşmak ise sizin de sosyal medyanın teşhirci romantikleri arasında yerinizi almanıza neden olur.
Evlilik Aynasında
Eğer bir roman yazacak olursam hayatın acımasızlığı üzerine yazarım. İnsan ne kadar neden sonuç ilişkisi kurmayı başarsa bile bir yerlerde duraksıyor. Modern bilmin ve postmodern dünyanın bizi getirdiyi bu noktada ruhumuzun en orijinal taraflarını kaybediyoruz. Her zaman keşke o günlere dönsek diyerek yaşıyoruz. Don Kixot gibi delilik yapanları gündeme getirmeyi, şaklabanlıklar yapanları konuşmayı seviyoruz. İnsan oğlu dikkat çekmek ister, fakat duyqularımızı kullandırmamız bizi yıpratır. Her ne olursa olsun empati yapmayı başaramıyoruz, affedemiyoruz bizi diğer acımasızlardan ayıran bir düyün noktası arayıp durdum hep. Qaliba insanın absürt yaşama dürtüsü hep sürecek. Belki hayatı sevdiyimiz anlara sıkısıkıya bağlandığımız için vazgeçemeyiz ama kötü günlerimiz de olmuyor deyil dimi...