izlediğim en iyi dizi hakkında
Kendimce oldukça iddalı bir başlık attığım bu dizi Six Feet Under.Yaklaşık bir ay kadar önce bir yandan da fleabag izlerken iki dizide de karşılaştığım koşmakla alakaı yine bi ileti yazmıştım ki iyi ki de yazmışım.Lütfen burası kitap üzerine kurulmuş bi app ne alaka dizi demeyin bence hakkıyla yapılmış her iş sanattır ve parçalar bütünü
Mektuplar: Yeni Dönem Bu sana
Bana birini sevme hakkı verselerdi bu dünyaya ait olan hiç bir şeyi sevmezdim çünkü gelenler gider, sevgi geçirilir, emek unutulur, kalabalıklar yalnızlaşır, çiçekler solar, mevsimler geçer, beden de çürür toprak olur; bana seni sevme hakkını verdiler ben de ruhuna aşina olarak seni sevdim çünkü bu dünyaya ait hiç bir şeyi yanımda götüremem, hissedemem ama kendi ruhumu senin ruhunla konuşurken hissederim.
Yemyeşil bir ormandır şimdi ruhun
Çiçekler ve çimenlerle dolmuş bir arazi
Sürü sürü Kuşların ötüştüğü bir ağaç
Çimlerde gezen çıplak ayak
Aşinadır ruhum ruhuna
Ezelden gözlerimiz konuşur
Sesin kulaklarımı öper
Nefesin nefesimi
Bir sessizlik bozar bütün sessizliğimi
Bilirim ruhun iyileştirir ruhumu
Kalıplara sığmaz şiirin
Okudukça tebessüm edersin bilirim
Ölüm çağırsa iki dudağın
Sessizce eğilir öperim
Kapatır gözlerimi
Ölüme gülerek giderim
Hasret
Dar düşünceler! Dar görüşler...
Bana “Sen şuna buna niçin sataştın?” diyorlar. Farkında değilim. Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evladım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de ayağım ona çarpmış. Ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler! Dar görüşler...
Beni, nefsini kurtarmayı düşünen hodgâm bir adam mı zannediyorlar? Ben, cemiyetin imanını kurtarmak yolunda dünyamı da feda ettim, âhiretimi de. Seksen küsur senelik bütün hayatımda dünya zevki namına bir şey bilmiyorum. Bütün ömrüm harp meydanlarında, esaret zindanlarında yahut memleket hapishanelerinde, memleket mahkemelerinde geçti. Çekmediğim cefa, görmediğim eza kalmadı. Divan-ı Harplerde bir cani gibi muamele gördüm, bir serseri gibi memleket memleket sürgüne yollandım. Memleket zindanlarında aylarca ihtilattan men’edildim. Defalarca zehirlendim. Türlü türlü hakaretlere maruz kaldım. Zaman oldu ki hayattan bin defa ziyade ölümü tercih ettim. Eğer dinim intihardan beni men’etmeseydi belki bugün Said topraklar altında çürümüş gitmişti.
(....)
Sonra ben, cemiyetin iman selâmeti yolunda âhiretimi de feda ettim. Gözümde ne cennet sevdası var ne cehennem korkusu. Cemiyetin, yirmi beş milyon Türk cemiyetinin imanı namına bir Said değil, bin Said feda olsun. Kur’an’ımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa cenneti de istemem, orası da bana zindan olur. Milletimizin imanını selâmette görürsem cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım. Çünkü vücudum yanarken gönlüm gül gülistan olur
leylakların kahrından öldüğü zamandayım
zaman üstümde bir gülle, üstüme zincir vurmuş alçaklar
susuz çağlayanların altında ıslanırken geldi aklıma
ayak basılan tozlar ve duyulmayan bunaklar
hafif sözler söyledim hayat hakkında
nefsin tartısında kifayetsiz sözler
akan kanla ve metal madeniyle tartıldı
gözler ve toprak görmemiş cesetler
babam, hep dostlarımdan ürkütürdü beni
büyük enkazlar anıların var ettiği eşyalarla dolu
kırık kanatlı kuşların seması varken kafamda
bileklerimde dururken ruhumun şeması
ölümü ve ayrılığı bekledim
kıyameti beklemenin soğuk karın sancısı
K/aralamalar
Kudur
Bastırırsa zevk, sefa; sen ölümü düşün dur,
Çatla damarda şeytan, sen de ey nefsim kudur!
Ölmeden önce ölün dedi Müjdeci
Ölmeden önce ölmek hayatımı hep bu müjdecinin çağrısının ne anlama geldiğini aramakla geçirdim sayfalar dolusu kitaplar okudum , insanlarla konuştum , ihtiyârlara sordum.
Ölmeden önce nasıl ölmeliydim diye
İçimde birşeyleri mi öldürmem gerekliydi
Yoksa ölümü içime mi yerleştirmeliydim
Hep kararsızdım
Yanlış