Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Benim de Cemal Süreya ile ilgili harikulade anılarım var.
Say say bitmez.
Bitmesini de asla istemem!
Mesela, bir anımı anlatayım.
Aşık olduğum da hep,
Cemal Süreya'nın aşk sözlerini onlara atardım.
Bir kadını sevdiğim de.
Hep Cemal Süreya'ya danışırdım.
Yahut, onun şiirlerine!...
Mesela, kimi zaman şiir yazdığım da.
Hep onun şiirlerine bakarım.
İlham ufkumu güçlendirmeye çalışırım.
-Kim senin hakkında ne derse, desinler. Asla inanmam tuhaf adam!...
Sen benim için hep bir usta olarak kalacaksın. Eğer yaşasaydın. Kim bilir neler öğrenecektim senden.
Sen ölmedin!
Sen hep yaşayacaksın!.
-Bunca gereksiz insanlar varken, gitmek sana mı yakıştı be ustam?
-Dün senin doğum günün idi.
Beni af buyur ustam!.
Ey şiir aşığı adam!
İyi ki şiirlerin içine kaleminle doğmuşsun!....
BIZIMKISI BIR ASK HIKAYESI
Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları
yazarken
gözümden damlalar akıyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana
göre
değil. Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman
hep
ağladım.Yine ağlıyorum... Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak
istiyorum.Lütfen;bu
Türkiye'nin esrarlı dönüşümü
tarihin en gizemli ve sırlarla dolu adamlarından birisidir. hakkındaki ortada dolaşan negatif söylemlerin lozan ile ilgili olanlarını bir yazıda şöyle anlatmışlardır.
alıntıdır: burhan bozgeyik - milli gazete
hayim naum: lozanda bizi teslim, pardon temsil eden yahudi
tarihimizdeki büyük hatalar
bir yahudi’nin lozan heyetine dahil
Edebiyat-Bilim
Haddimi aşarak yazacağım bir ileti olacağını henüz yazının başındayken bildirmek istiyorum.
16 yaşında bir lise öğrencisi olarak gerçekten kitap okumaya 11-12 li yaşlarımda başladım. İlk doğru düzgün okuduğu kitap Beyaz Zambaklar Ülkesinde idi. Şuan var olan ilgi alanımla çok bağlantılı olmasada bir şeyleri düşünmeye sevketmekten daha fazlasını yapıp çözümünüde elimize verebiliyor kitaplar bunu o zaman anlamıştım. Kitaplığımda edebi değeri olan eserlere nazaran çok daha fazla bilim kitabı var. İnsanı psikolojik olarak çok farklı yerlere çekebiliyor olsada ben hâlâ yaşıtlarımın o aşk şiirlerini ve sözlerini sosyal medya gibi mecralarda paylaştıklarında ne aldıklarını çözemedim. Kendim hakkımda ki öngörüm bir an önce elimdeki kitapları bitirip bu edebiyat eserlerinde insanlar neler yaşıyor onu anlamak olacak. Ne kadar psikolojikte olsa o yazıları yazdıran(ara eleman) nöronlar ve bu nöronlar nasıl bunu yapıyor.
Saygılarımla...
Bir Yudum Kitap
Zaman zaman dünyadan kaçmak isteriz. Bıkmışızdır işte, kimseye hesap vermeye de takatimiz yoktur. Olur öyle. Reşat Nuri, "Günümün birkaç saatini kitaplara verdim. Okurken başka bir dünyaya girer bütün dertlerimi unuturdum." der. Okumak ne güzel eylem sevgili okur. Ne güzel nimet!.. Var olun.
Reşat Nuri Güntekin - Bir Kadın