Yokluğunda ağrıyor kalbim
İçimi kemiriyor hasretin
Üzerime geliyor dört duvar
Acılar altında kalıyorum
Her yer bıraktığın gibi
Eşyalar, ev ,harman ,tarla
Evin önündeki bahçede
Yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğinde
yani hüznün
aşağı görüldüğü vakitlerde
bir haziran sonunda terk etmiştim sözleri
çünkü kalmamıştı
gözlerimde yaş, dudaklarımda hınç,
fısıltılardan ayırt edemiyordum sesleri
ve “ustam!” dedim “ustam, nerdesin!”