Hep en az okunan kitabı seçerdim. En az dinlenen şarkıyı arar bulurdum. Nerede az geçilmiş bir yol var, o yolun yolcusuydum ben. Sınıfta en arkada en az arkadaşı olan çocuk vardır ya. Hatta çoğu zaman yalnız. İşte o bendim. Otobüste yanına kimsenin oturmadığı, mahalle takımı seçilirken en sona kaldığı için zoraki bir takıma iliştirilen, hatta yok sayıldığı için o takımın bir kişi fazla olmasına göz yumulan en acı pozitif ayrımcılığın merkezindeki çocuk, işte o benim. Okul numaralarımın hepsi tekti ve hatta küçük sayılardı biliyor musun? Hayatımdaki tek çokluk sendin.
Seni çok sevdim.
Seni çok özledim.
Seni çok bekledim…
İnsanlar da sayılar gibi mi söylesene? Tek ve çift mi olurlar? Tek bir sayının sorununa çare bulmak kolay, çarparsın, toplarsın. Çift olur nihayetinde.
Tek insanı çift yapabilmek için kaç kez bölmek, gerçekleri yüzüne kaç kez çarpmak gerek?
Yoruldum Quatrième.
Otobüste yanıma otur…