"Ama insanları bir şeye zorlamak olmazdı; insanlar öldürülürdü ancak, biricik zorlama buydu onlara uygulanacak. Yaşamaya hiç kimse zorlanamazdı, sevdaya da; saçmaydı bu. İnsanlar üzerinde gücü olan tek şey ölümdü."
"Kampta sessizlik vardı, hiçbir şey kımıldamıyordu, yalnız krematoryumun bacalarından duman çıkıyordu bol bol."
" Belki de savaş denen şey, erkeklerin hiçbir şey yapmamasından ortaya çıkıyordu; bunu da kimse görmesin diye tutup başka ülkelere gidiyorlardı. "
Heinrich Böll, Ademoğlu Neredeydin? kitabında bizi, insanoğlunun en korkunç yüzü ve aynı zamanda yaşatabileceği, yaşayabileceği en büyük acıyla yüzleştiriyor, SAVAŞ...
Ne garip acıyı yaşatan da İNSAN, yaşayan da İNSAN...
Savaşın ağırlığı altında ezilen, yitip giden hayatlar, küçücük umut kırıntılarına tutunanlar, onca zorluğun, acının içinde yeşeren aşklar....
Ve ölüm, değişmeyen tek gerçek Ölüm, hep Ölüm...
Güneşin Çocukları o günden sonra hayatımın amacı oldu yatılı bir okulda öğretmen olmak. Ve gerçek oldu bir gün. Aynı kitaptaki
