neva korkmaz
@nevakorkmaz
senariste söyleyin öldürsün beni
3 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
360 syf.
9/10 puan verdi
Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değidir.
Sayfa 45Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan bir aşağı bir yukarı gidip geliyordu ve onunla birlikte düşünceler de bir aşağı bir yukarı, bir aşağı bir yukarı gidip geliyordu, sürekli gidip geliyordu. Fakat sonuçta düşüncelerin de, ne kadar herhangi bir özden yoksunmuş gibi görünürlerse görünsünler, bir destek noktasına ihtiyaçları vardır, aksi takdirde dönmeye ve anlamsız bir biçimde kendi etraflarında çember çizmeye başlarlar; onlar da hiçliğe dayanamazlar.
Sayfa 38Kitabı okudu
If you can hold the stars in place
You can hold my heart the same
Sayfa 245Kitabı okudu
Herkes, bir yapbozun parçalarıdır Maya. Sonunda büyük resmi oluşturmak için tüm parçalara ihtiyaç vardır. Sadece senin yanına gelecek uygun parçaları bulman gerekiyor.
Sayfa 141Kitabı okudu
“Gözyaşı akarsuları.”
“Öpünce kuru mu?”
“Kuruyacak.”
“Her seferinde öpecek misin?”
“Her seferinde öpeceğim.”
“Ya öpmezsen?”
“O zaman yaşları bırak, aksınlar. Sakın silme. Sakın başkalarının silmesine izin verme.”
“İzin vermeyeceğim. Asla.”
Sayfa 535Kitabı okudu
Siyahı ve beyazı tenin, ırkın rengi yaptılar aslında mevzubahis kahvenin tonları olsa da. Gözlerde maviyle yeşile renkli dediler sadece. Damgalar bastı insanlar renklere. Siyah ve beyazın olmadığı bir dünyaya keskin sınırlar çizdiler, bayrak yaptılar onlardan. Renklerin ahengini anlamayanlar basitleştirdi ve aynı zamanda çıkmaza sürdü her şeyi. Herkesin kanı kızıl akarken renklerden bir ağ ördüler insanlığa, ön yargıya koca bir taht hazırladılar.
Saçları kestane; Kızıl Erin.
Koyu giyiniyor; Gotik Erin.
Kırmızı ruj sürmüş; Orospu Erin.
Pembe çanta; Barbie Erin.
Gökkuşağı desenli çorap; Hiii, Gay Erin.
Sayfa 373Kitabı okudu
Bu evde yaşıyordum. İnsanlar arabayla yanından geçerken, burada gerçekten birilerinin yaşadığına inanamıyorum, derlerdi. Biz burada yaşıyorduk, gerçi “yaşamak” sözcüğü biraz abartı kaçabilirdi. Ben elimden geldiğince dışarıda vakit geçiriyordum, babamınsa ölüden farkı yoktu.
Sayfa 50Kitabı okudu
...Bir kuyunun dibindeymişim gibi hissediyorum. Bu derin, çok derin bir deliğin fazlasıyla dibindeymişim de yukarı baktığımda küçük bir ışık noktası görüyormuşum, beni duyması için birilerine ciğerlerim patlayana kadar bağırmam gerekiyormuş ama yaparsam yanlış şeyi söyleyecekmişim ya da beni dinlemeyeceklermiş ya da benimle dalga geçeceklermiş gibi hissediyorum.
Sayfa 194Kitabı okudu
