Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğünde söylediği o sözü, “kendini karşındakinin yerine koy.” Ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım ve beynimin bir parçası boşluktan uçuşan, hayata uzaktan bakan, sadece seyreden bir çift göze dünüştü.