nihan nazel özcan
@nihan_nazel
28 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ne yapmışsa korkusuna rağmen yapmıştı hayatı boyunca. Yoksa çoktan kaybolup gitmişti.
Bu resim çekilmeden önce nasıl hiç yoktan bir mesele çıkartmıştım, sonra da yürüyüp gitmiştim. Sonra ne olmuştu? Sonra… buradasın ya… bu evde. Demek sonra hiçbir şey olmadı onunla ilgili. Ne kötü, ne de iyi bir şey: demek ki hiçbir şey. Ama bunu hissetmedim; geçişler öyle sezdirmeden oldu ki…
Ne silah, ne de kadındır erkeği erkek yapan, ne de büyücülük, ne de herhangi bir güç; kendinden başka hiçbir şey bunu yapamaz.
Okur Takip Önerileri
Kadın
Şey şekerim, kadın tamamıyla değişik bir şeydir. Bir kadının nerede başlayıp, nerede bittiğini kim bilebilir ki? Dinle hanım, benim köklerim var, bu adadan daha derin köklerim var. Denizden daha derin, karaların yükselişinden daha eski. Ben karanlığa uzanırım. Ben karanlığa uzanırım! Ay yokken, ben vardım. Kimse bilmiyor, kimse benim ne olduğumu söyleyemez; bir kadının, ağaçların köklerinden daha derin olan, aydan daha eski olan, güce sahip bir kadının, bir kadının gücünün, ne olduğunu söyleyemez. Kim karanlık hakkında sorular sormaya cesaret eder? Kim karanlığa ismini sorar?
Kadın büyüsü kadar zayıf, kadın büyüsü kadar habis.
Bir kitap ne kadar hüzünlü olursa olsun bir hayat kadar hüzünlü olamaz.
“Tek bir taviz diye bir şey yoktur. Hep dahası gelir.”
Bırakın, öfkenizi bırakın, acınızı bırakın, kendinize acımayı bırakın. Merkezinize, sessiz, huzur dolu derinliklerinize ulaşın ve kendinizi Tanrı’nın sevgisine, bağışlayıcılığına açın.
Sizce de böyle mi?
Sonuçta iyi bir ebeveynin görevi, çocuğunu evden ayırabilecek kadar güçlü kılmak deği midir?
İnsan bedenlerini yakmak için gene insanlar tarafından yakılmış bir ateş.
Şuna inanıyorum ki bütün insanlar dünyaya en azından bir kitap yazabilmek için gelmiştir, başka bir şey değil. İster sıradan ister çok özel olsun, önemi yok, yazmayan kişi yitik insandır, iz bırakmadan gelip geçer.
Onlar hep yeniden öldürüyorlar, oysa aynı insan birkaç kez öldürülmez.
Ölüler hiçbir yerde ve her yerdedir.
Acı çeken kişi sadece kendini düşünür.
“Birçok insanın sevme kabiliyeti yoktur, sevemez veya bundan korkar” diyordu bana. “Gerçek insanlık paylaşmaktır, kendini ifade etmektir ve birlikte gelişmektir, ancak sevgi suçluluk duygusu altında eziliyorsa insan kızgın, kinli ve sonucunda da yıkıcı olur. Bu tür halledilmemiş problemlerle dolu olmalı Roland, reddedilmeler ve suçluluk duygularıyla dolu… Annen gibi.”