Melekler dolanır bu kuytu yerde,
Ey gün kadar güzel çocuğum, uyu!
Bir gün hasretiyle için titrer de,
Anarsın, bu derin, tatlı uykuyu.
Uyu da gündüzler su gibi dinsin,
Menekşe gözüne kirpikler insin;
Yarın, şafak vakti, içine sinsin,
Güneşle uyanan kuşların huyu.
Uyu yavrum, akşam seni üzüyor,
Artık gözlerini uyku süzüyor,
Uykunun gölünde başın yüzüyor,
Dalgalandırmadan o durgun suyu...
1925
Okuyucunun notu: Bu şiiri Kızım Hafsa'ya armağan ediyorum
Attila İlhan
"Usta bir şair, cesur bir romancı, ödünsüz bir aydın..."
“Bir sanatçıyı, daha doğrusu bir aydını, tarih karşısında
temize çıkaracak olan onun tutarlılığıdır,
eğer tutarlı değilse zaten hiçbir halt olamaz.”
Emekli savcı Muharrem Bedrettin İlhan ve
eşi Emine Memnune Hanım, 5 Haziran 1925 günü
İzmir’in Menemen