İşte yeryüzünde yapayalnızım. Artık kendimden başka ne kardeşim, ne yakınım, ne dostum, ne de halkım var.
Sayfa 5
oğuz tekrar paylaştı.
''O acıtan zevke içinden gelerek bıraktı kendini, buz gibi yanaklarından aşağı süzülen sıcak gözyaşlarını hissetti, o korkunç sessizlikte kendi hıçkırıklarını dinledi.''
oğuz tekrar paylaştı.
'' Çünkü akşam ağırdan alır. Öğle zamanı gibi küstahça pencereden içeri bakmaz, duvarlardan karanlık sular gibi fışkırır, tavanı boşluğa doğru kaldırır, her şeyi yavaş yavaş alıp sessiz suların içine karıştırır. ''
Okur Takip Önerileri
oğuz tekrar paylaştı.
''İçi bomboştu, buz gibiydi, donmamak için zavallı, titreyenen bedeninin sıcağa ihtiyaç duyduğunu hissediyordu. Ruhu çoktan ölmüştü, geriye öldürülecek sadece bedeni kalmıştı.''
oğuz tekrar paylaştı.
''Acısını parçalara ayırmaya başladığı için gitgide sakinleşti. En derin acının verebileceği acımasız bir soğukkanlılıkla küçük parçalara ayırdı onu.''
oğuz tekrar paylaştı.
"Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır. İnsanın yüzü bir kitap gibi okunabilir. İfadeniz bomboşsa da hiçbir şey yaşamadığınız fark edilir. Bundan kaçının monotonluktan uzaklaşın. Yüzünüz ifadesiz kalmasın.!"
Sayfa 49
oğuz tekrar paylaştı.
"Beni şimdiye kadar otuzyedinci sayfaya kadar okudular, sıkılıp ellerinden bıraktılar, o sayfam açık öylece kaldım, o sayfada sarardım."
Sayfa 320 - Hikmet
Beni anlamalısın... Çünkü ben kitap değilim; çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz. Yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Gerçekten de kokmuş, pis bir dünya bu kardeşlerim.
Okumaktan başka ne yapabileceğim bir iş ne de gidebileceğim bir yer vardı.
Muhtemelen kitabı hemen elime alıp okuduğumu düşüneceksiniz. Kesinlikle hayır! Önce bir kitabım olmasının sevincini yaşamak istiyordum.
İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız...
