Ben, bir şeyi, hiç mi hiç, az sevmedim; hele 'orta' sevemedim: hep çok sevdim..
''Öyle kötü biriyim ki seni sonsuza kadar yanımda tutarak hayatını benim yanımda cehenneme çevirmek istiyorum. Seni defalarca kırmak, belki defalarca yaralamak. Sırf günün sonunda bana sığın diye elindeki her şeyi almak istiyorum.''
''İnsan, geceleyin, yalnızsa, en çok kendini gereksiniyor: zaten, yalnızlığın büyük güç kaynağı oluşu da bundandır: gündüz de öyledir de, geceki yaslanış bambaşkadır.
dağ delirir. Su yokuşa çıkartılır, aşağı boşaltılır.''
'Ben bir şeyi hiç mi hiç az sevemedim, hele ''orta" hiç sevemedim. hep çok sevdim.
Arkadaşlarımı da çok severim.
Yeryüzüne biterim.
Eve portakal alınca sandıkla alıyorum: dayanamayanlar çürüyor"
Eminönü'ne doğru; gözlerime İstanbul dola dola; insanın encamı yürüyor iki yanımda: hangisindeyim ben?
Sayfa 23 - encam: son, işin sonuKitabı okudu