Bir insanın anlatmak istediği o kadar çok şey varken; bunları yalnızca kafasında kuruyor olması, “acıktım” gibi en basit kelimeyi söyleyememesi, ruhu daraldığında dışarıya çıkıp bir nefes alamaması, kitap okuyamaması, sevdiklerine seni seviyorum diyememesi, tek başına hiçbir şey yapamaması, herkes tarafından küçük düşürülmesi, alay edilmesi, alay edenlerden kat kat zeki olmasına rağmen sırf bedensel engeli sebebiyle kendisine geri zekâlı muamelesi yapılmasına katlanması, kimseyle arkadaşlık kuramaması, belki de hiçbir zaman ona kimsenin aşık olmayacağını düşünmesi…
Ben yazarken yıprandım, bunlara 11 yaşındaki bir kız çocuğunun yaşadıklarını anlatmasıyla şahit oluyorsunuz. Okurken yer yer gülümsedim fakat çoğunlukla sinirlendim, insanların bu kadar düşüncesiz ve acımasız oluşuna çok kızdım, büyük bir üzüntü kapladı içimi. Empati yapmak nedir, nasıl yapılır? Bu kitabı okuyarak bu sorunun cevabını bulabilirsiniz.
