Züleyha, Yûsuf'a bir mektup yazmaya başlayınca Yûsuf diye başladı Yûsuf diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nâmesinde ser-nâmeden öte kelâm yok. Ve Züleyha'nın lügatinde Yûsuf'tan öte sözcük yok..
"Hayattan aldığımız her zevki ona muadil bir ıstırapla ödediğimizi bildiğim için hiçbir şeyden yüzde yüz saadet ümit etmiyor ve yüzde yüz felaketten korkmuyordum."