Her şeyi yaptığımız gibi elbette bunu da birlikte yapardık. Yalnız bir tek şey hariç: hep birlikte ölmezdik sonunda.
“Onları öfkeme layık bulmuyorum.
Öfkem bana ait bir şey.
Yakın hissetmediğim birine nasıl gosteririm onu?”
İyi bilirim ; “buna değmez” hissini
“Anlatamadın; belki o insanin yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.”
Turgut kendine gel, adamın bir şey dediği yok. Eski huyların ortaya çıktı gene. Çıksın! Eski huylarımdan kaçmakta acele etmişim anlaşılan.
Ama benim seni sevdiğimi biliyorsun??
Sen esirliğim ve hürriyetimsin..!!
Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum. Hayallerinden bile korkar mı insan?..
Sayfa 156
Ucuz hayallerin anlatımı da ucuz oluyor...
Sayfa 153