Yalnız hayallerle beslenen bir arkadaşlık ne kadar kısa sürüyordu. Günlük meselelerin çözülmesinde bir hayalin ne faydası olabilirdi? Zavallı bir ruh, insanı nereye götürebilirdi?
Bir anlam aramamalı. Anlam kadar insanın hayatını zehir eden bir kavram yoktur.
Sayfa 403Kitabı okuyor
Geçmiş günlere, boşuna harcanan zamanlara acıdı.
Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
Beni bir gün unutacaksan bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi boş yere mağaramdan çıkarma beni alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna tedirgin etme beni…
Sayfa 473Kitabı okudu
"Kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım..."
Oğuz Atay
''Kapıcı! Kötü hayalleri içeri bırakma. Biz burada çok sıkışık bir durumdayız.''
Sayfa 92Kitabı okuyor
''Ve zina etmeyiz böylece; edenleri seyrederiz. Röntgenciler çağında yaşıyoruz çünkü.''
Sayfa 104Kitabı okuyor
''Bilge aptaldı. Sevgi aptaldı, Bilge'nin adamı aptaldı. Bir ben akıllıydım. Ben de harcanıp gidiyordum, bu aptalların arasında.''
Sayfa 107Kitabı okuyor
''Onlar yaşıyorlardı, kendilerini yaşıyorlardı. Ben kimdim ya da kimi canlandırıyordum? İşte o zaman öfkelendim albayım, garsonla kavga ettim.''
Sayfa 107Kitabı okuyor
"Ne yapalım? Herkesin bocası Platon olmaz ya!"
''Karanlık ruh, sen de. Pencere açacaktık albayım, hava alacaktık. Beni aldattınız. Karanlık ruhumla baş başa bırakıp gittiniz.''
Sayfa 102Kitabı okuyor
"Ey canını sevdiğimin lisanı,
Bazen deli edersin insanı."