“Yaşam koşullarımız üzerinde daha fazla kontrole sahip olabiliriz, ancak içinde yaşadığımız dünya cansız, mekanik hâle gelmiştir; güzellik ve anlamla dolu canlı bir mevcudiyetten ziyade kullanılacak bir araç hâline gelmiştir.”
“Gözlerin ağlaması ruhun gülmesidir”
Koşullarımız ve kültürümüz farklı olsa da duygularımız aynıdır. Ağlamak hepimiz için arınmaktır. Ruhu yıkamak, temizlemek, tazelemektir.
Ağız tadıyla gülebilmenin sabrıdır, hak edişidir.
Gülmek de insanlığın ortak duygusudur.
Düşünmeyi öğrenmek: Okullarımızda artık söz konusu bile değildir. Üniversitelerde, hatta felsefe bilginlerinin arasında bile mantık; hem kuram olarak, hem uygulama olarak, hem de zanaat olarak ölmeye yüz tutmuştur.