Bizim ebedi kalmaya namzet tarafımız, herkese, her şeye, her zamana, her mekana şamil ve Allah'a bağlı olan bu "şuurüstü" ruh bölgemizdir. Onu geliştirdiğimiz nispette yalnızlık dramamızdan kurtuluruz. Her şeyle, herkesle, her zaman ve her mekanla, nihayet Allah'la beraber -bir seviyede değil birlikte- oluruz. Goethe ne diyor? "Sen bir parça olduğunu söylüyorsun, oysaki işte, karşımda tastamamsın!"