Kitabın kapağını şuan kapattım. Pazartesi başlayacağım iş için yapmam gereken işler vardı ve sayfa bitince yaparım diye diye saatin 18.00 olduğunu fark ettiğim de nasılsa gün bitti diyerek iyice kendimi kaptırdım. Yemek bile yemeden sadece tüm öğleden sonramı kitaba ayırdım. Kitapları çizmeyi hiç sevmem ama bu kitapta bazı cümlelerin altını çizdim, güldüm, sinirlendim, şaşırdım ve herkes gibi çok üzüldüm.
Kardeşimin hikayesi.. hayran kaldığım bir hikaye oldu. Kitapla ilgili hiçbir şey söylemek istemem büyüsünü bozar falan üzülürüm. Kendimi bir ara o koltukta gazeteci kız olarak bulduğumu hatırlıyorum meraktan çatlayıp sonunu açma isteğimi o bunu yapamazdı diyerek bastırdım. Anlatımı, kurgusu, inişleri ve çıkışlarıyla enfes bir kitap.